________________
N
NNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNN
[१६] कीस विमा(म)णो दीससि ?' सो भणइ – 'थेवो मए तवो पुव्वभवे कओ । तेण तुब्भेहिं सह विओगो भविस्सइ' । तओ तीए पुच्छंतीए तेण सिट्ठो महब्बलवुत्तंतो ।
अन्नया ईसाणदेवरायसमीवाउ दढधम्मो नाम देवो आगतो । सो भणइ - 'ललियंगय ! देवराया नंदीसरदीवं देवमहिमं काउं वच्चिहियई । तुमं पि तत्थाऽऽम(ग)च्छाहि' ।
तओ तेण समं जत्ताए वच्चंतो चेव पेच्छंतीए सयंपभाए इंदधणु(गुं) पिव सहसा चुओ समाणो इहेव जंबुद्दीवे पुव्वविदेहे समुद्दासन्ना[ए] पुक्खलावइविजए लोहग्गलनयरसामी(मि)-सुवन्नजंघराइणो लच्छीमईए भारियाए वयरजंघो नाम राया(य)कुमारो जाओ ।
सयंपभा वि तव्विओग-सोयग्गिणा डज्झमाणी गया सिरिप्पभविमाणं । तओ जुगंधरगुरूवएसेण बोहिलाभनिमित्तं नंदीसरदीवे तिरियलोए य कयचेइयपूया चुया समाणी इहेव जंबुद्दीवे पुव्वविदेहे पुक्खलावइविजए पुंडरीगिणीए नगरीए वयरसेणस्स चक्कवट्टिस्स गुणवईए देवीए धीया सिर(रि)मई नाम जाया । र(त)ओ सा पिउभवणे धाईजणपरिवारिया जणमणनयणाणंदकारिणी सुहंसुहेण संवड्डिया सव्वकलाकलावकुसला जोव्वणत्था जाया ।
कयाई य पओसे अवलोयणपासायमारूढा पासइ नगरबाहिं देवसंपयाओ [उ] विंताओ । [तओ] सुमरिऊण देवजाइं दुक्खेण महया मुच्छिया, सित्ता य पडिचारियाहिं सवाएहिं जलकणेहिं । पच्चागयचेयणा चिंतेइ – 'कत्थ मन्ने सो पिओ ललियंगओ देवो ? किं वा तेण विणा मम सेसजणेण बोल्लाविएणं?' ति । तओ तीए पवनम[उ]णाए परियणो भणइ – 'देवेहि सिरिमईए वाया हरिया' । कया य तिगिच्छएहिं किरिया-बलि-होम-मंताईया तहा वि न पउणीहूया ।
अन्नया य कीडावणट्ठियं तं अम्मधाई मंडिगा(पंडिया) नाम एगंते भणइ – 'जइ कारणेण केणइ पुत्ति सिरिमइ ! व्वि(वि)यलीहूया। ता तुहाऽहं मायातुल्ल त्ति साहसु जेण तस्साहणुज्जया होमि' ।
सिरिमई वि 'समउ'त्ति भावेंती सब्भावा(वं) आगया भणइ – 'अम्मो ! अत्थि कारणं जेणाऽहं मूयत्तणं करेमि' । तओ सा तुट्ठा भणइ – 'पुत्ति ! साहसु' । सा वि भणइ 'सुणसु'त्ति वोत्तुं साहेइ धाईए सव्वं पुव्वभवचरियं । तं च सोऊण निन्नामिया-सयंपभाभवसंबद्धं सवित्थरं चरियं पडि(पडे) लेहावित्ता निग्गया मंडिगा(पंडिया) सव्वत्थ दरिसंती हिंडिउमाढत्ता ।
एत्थंतरंमि सिरिमइपिउणो वइरसेणचक्किणो वारिसियाए आउमंती(गंठी)ए विट्ठिनिमित्तमागया तव्विजयवासिणो पाएण रायाणो । तेसिं च दरिसंतीए मंडिगा(पंडिया)ए खणंतरेण तत्थेवाऽऽगओ लोहग्गलपुरवासी वयरजंघो नाम कुमारो। सो तं पडं दट्ठण धाईए भणइ – 'केणेमं लिहियं चित्तं ?' । तीए भणियं - 'किं निमित्तं पुच्छसि?' सो पुव्वजाइं सरिऊण भणइ – 'ममेयं चरियं, जेणाऽहं ललियंगओ आसि, एसा य मे सयंपभा देवी । ता तीए निसंसयमिमं लिहियं ति' ।
एवं च साहिए तेण सपच्चए चरिए मंडिगा(पंडिया) भणइ – 'जा एसा सिर(रि)मई कुमरी तुह पुफियाए दुहिया सा सयंपभा, एवं च जाव रण्णो निवेएमि ताव तुमं लि(इ)हऽस्ससि' ।
तओ सो स(सु)मणसो गओ । पंडिया वि क(स?)ज्ज आगया तीए समीवं, साहियं च जहा - 'लद्धो ते हियइच्छियवल्लहो । इयाणिं रन्नो निवेएमि'त्ति वोत्तूण गया रन्नो समीवं । विन्नत्तं तीए सव्वं ।