________________
[११]
नाउमासण्णलगणे, चिट्ठइ रायाऽऽउलो सपरिवारो ।
ता सह वहूए गेहउ (गच्छउ ), तुरियं जं ढुक्कए कालो' ॥ सोउमिमं बंधुमई, ऊ (च) मक्किया भणइ 'पडिहयमिमं ते । वयणं हयास !' कुमरो, भणइ 'पिए ! जंपउ न दोसो ॥ जाउ (जओ) विहिए दरिसण -फरिसे, निसुए सद्दे य तुह सुहावणए । जायं जम्मफलं मे, जं होही तत्थ पउणो'त्ति ॥ कंचुइणुत्तं किममंगलेण भणिएणिमेण कुमरिहि ? | गम्मउ तुरियं ते वि य, रायंते जयंति चउरी ॥ विहिणा विवाहियाण य, तेसिं घेत्तूणुवट्ठवइ दासी । पुरओ पडलियमाभरणसंतियं जीएँ मज्झत्थो ॥ कण्हसप्पस्स पोओ, रु ( क )ह वि पविट्टो तिरोहिओ ताए । कुमरोबुद्धे (च्छूढे) हत्थे, सहसा डक्कोऽहिणा तेण ॥ तक्खणमेव मओ तो, धाहावेंतंमि परियणो ( णे) राया । चिंतइ 'निप्पडियारो, कुमरस्सेवं विसावेसो । ता किं विलंबिणं ?', सक्कारावेइ तो तहाऽऽणवइ । पत्तो य कंचुई सो, सव्वुत्थुग्घोस एवं ॥ 'बंधुमईऍ विवाहो, भो लोया ! वट्टइ त्ति नाउ लहुं । कुह निवेणाऽऽणत्तं, नगरछण - हट्टसोहाइ' ॥ सोउं च महारोलं, चिंतइ 'मे निग्गयस्स गुरुवेला । न य जाणामि इयाणिं, किं वट्टइ राउले ? जामि' ॥ पत्तो य [तर्हि तुरियं, सो] सासंको सुणित्तु 'हा कट्टं । हा कट्टं ति धणि तो, जा कण्णं देइ ता नाउं ॥ रायद्धणं(णि) ति जोयइ, जा ता सो आउलं सपरिवारं । राया(यं) पेच्छइ; रण्णा, वि दट्टु सो माहवो भणिओ ॥ 'भो ! कुमरीए सुद्धि, कुणसु तुमं कुमरमणुगमंतीए' । सो वि 'जेउ' (जओ) त्ति भणित्ता, तत्थ गओ जाव ता दीहं ॥ वी (नी) ससिऊणं राया, 'हहा हओऽहमइमंदभागो जो । विहियविवाहो वेवं, देवेण विडंबिओ अहवा ॥ भवियव्वमणेणेवं, कज्जेणं अन्नह कहं विवाहभरे । पत्तो वीह कुमारो, डसिओ पच्छन्नसप्पेण?' ॥
णय (इय) एवमाइ बहुहा, रंया (राया) विलवित्तु जाव चेतेइ ( चिंतेइ ) । 'किं कंचुइ चिरावइ, विसज्जिओ कुमरिसुद्धिकए ?' ॥
_
