________________
[१२]]
तावाऽऽगओ स सो(सा)हइ, 'बंधुमईए वि चीयवडियाए । देवाऽऽलिंगिय कुमरं, जलणेणऽज्जा(प्पा) सयं दड्डो' ॥ सोयं(उं) चेमं राया, भणइ सदुक्खो 'न किंचि भो दढे । बंधुमईए सासय-विहियजसो मयसरीराए । किं तु वयमेव दड्डा, तीए सोयानलेण' सोउमिमं । चित्तलेहाऽऽह कलुणं, विलवंती 'पुत्ति पुत्ति'त्ति ।। 'हा हा हयास ! किं विहि ! धीयं हरिऊण अह कयाऽणाहा । निग्घिण ! तए'त्ति वोत्तुं, मुच्छित्ता पडइ भूमीए ॥ तो मदनिकदासीए, पुणो वि सत्थीकयाऽऽह विलवंती । 'किं मम धीया धरिया, म(न) मरंती रायउत्त ! तए ?' ॥ रायाऽऽह 'किं न धरिओ, धीयाए च्चिय गुणी तुह(तह?) मरंतो । कुमरो ?; ता किमिम(मा)ए तुज्झ तीए ?; जओ भणियं ॥ "मंतेहि य जोगेहि य, रसायणेहिं न संत(ति)कम्मेहिं ।
[सत्थेहि य] विज्जेहि य, रक्खिज्जइ नेव खीणाऊ'' ॥ अवि य - बंधुमई(इं) परिणाविय, सचोज्ज रज्जे निसिंचिय कुमारं ।
कयकिच्चोऽहं होहं, मणोरहा मे वि दइवहया ॥ तो जाहि तुमं गेहे, कारय रज्जं नियं सुबंधुसुयं । सहिउं चेरिसदुहमहमसहो ता पव्वइस्सामि' ।। सोउं चेमं देवी, मुच्छित्ता पडइ तो मयणियाए । सत्थीकयाऽऽह 'सामिय !, मा खिव खारं खए खिप्पं ॥ जं बालो मे प(पु)त्तो', रायाऽऽह 'वराभमुहि ! केणाऽवि । बालस्स समत्थस्स य, कज्जे भवियव्वयाइ(य)त्ते ॥ ता वच्चसु'त्ति सव्वे, वि सं(गं?)तु कुणंति साई कज्जाई । राया वि य पव्वइत्ता, विहियतवो जाइ सुगइं ति ॥ दटुं च नच्चियमिमं, नडेहिं राया नहावणो(?) भणइ । 'विमलमइमंति ! पेच्छइ(सु?), संसारे मासलं(ऽसासयं?) सयलं' ॥ मंती वि भणइ 'देवेवमण्णहा कह विहिंति सपु(प्पु)रिसा । विसयत्थदुहं मोत्तुं, धम्मं मोक्खत्थमायरउ' ॥ तो तुट्ठिदाणपुव्वं, विसज्जियनडो महाबलो राया । धमु(म्मु)ज्जमी वि होउं, विसयासत्तिं न मेल्लेइ ॥
नाडयं ति गयं ॥छ। तओ पुणो कयाइ पेक्खणयसम(क्खि)त्तचे(चि)त्तो राया विन्नत्तो सयंपुठे(बुद्ध)ण, जहा - 'देवि!