________________
'न य जाणे कह फलिही ?', साऽऽह 'तुमं वाऽहमवि न जाणामि' । भणइ कुमारो 'चिट्ठउ, रज्जद्धं ताव जावेइ ॥ पिउवन्न(त्त)न्नेसणत्थं, पेसिय लेहारिउ त्ति; कण्णा उ ।
सक्कं, काय(उ) मणो अन्नरायमन्नत्थ(अन्नमन्नत्थ?)' || ता बंधुवई 'हा अह, हया न जीसे वयंति सोउमिमं । पाण'त्ति वोत्तु मुच्छइ, तमाह चेडी समासस्स ॥ । 'मा सहि ! तुमाउ [अन्ना], कंचुइकहिया वरकण्णवण्णणपरेण । कुमरेणेवं भणियं', [कहइ] बंधुमई – 'पुन्नाणि ।। मम इत्तियाणि कत्तो ?, अहवा न नज्जइ विहिस्स परिणामो' । तो भणइ वडू - "मित्ता !, न खली(लि)याणा निवा होति । [ता] मन्निज्जउ पढमा, पत्थणा' कुमारो भणइ - 'हवउ एवं । कहसु रत्तो(न्नो)'त्ति वुत्तो निग्गच्छइ कंचुई तत्तो । पत्तो य निवंतो सो, साहइ 'कुमरेण मण्णियं देव ! । तुम्हाइटुं सव्वं', तो राया लहु विवाहत्थी ॥ सद्दाविय जोइसियं, पुच्छइ लगणं निरूवि[उं] सो वि । साहइ 'जइ न विलंबह, ता संपइमेव सुहलगणं ॥ सोउं चेमं राया, विवित्तपुरिसेहिं लहु करावेइ । परिणयणे सामग्गि तहाऽऽणवइ कंचुइं - 'तुरियं ।। कोक्केह कुमरि-कुमरे, नगरे कारेह हट्टसोहाइ । परमूसवं च' ते वि य, 'जय'ति; पत्तो य दट्ठ वडू ॥ चित्तं भणइ – 'गवक्खे, कुमार ! दीससि तुमं व सच्चविओ' । सो चेवमाह 'किं पुण, णज्जइ केण वि किमत्थं वा ?' ॥ 'णायं मए' वडुत्तो, भणइ कुमरो – 'कहेहि' वडुणोत्तं । 'जा निवदुहिया कहिया, कंचुइणा चित्तिओ तीए ॥ इण्हि चिय जं दीसइ, सचित्तवती(ट्टी)समुग्गओ एसो । हेऊ पुणाऽणुरागस्स, पयडणं' तो भणइ कुमरो ॥ 'जइ विन्नाणं हेऊ, अणुराओ पुण घडेइ नाऽदिढे' । भणइ बडू 'जा गमणा-वसरे दिट्ठाऽसि अम्हेहिं ॥ उज्जाणे मा स च्चिय, होज्जेमा ता तुम(म)पि चित्तेहि । समुहमिमस्स तं चिय, एयाहिं चित्तवित्ती(वट्टी)हिं' । 'जं भणा(ण?)सि तं करेमि'त्ति वोत्तु कुमरो विलिहिउमारद्धो । चंदलेहाऽऽह 'होही, सहि ! दाणि कन्नया पवरा ॥
