________________
[८]
मुणिमो'त्ति वोत्तु निहुया, जा कण्णं दिति ता वडू भइ । ‘सरसि तं दिट्ठकुमरिं’, कुमरेणुत्तं 'न घडइ जओ ॥ पडिबंधिय व्व हियए, केणाऽवुक्कीरिय व्व लिहिय व्व । तस्स(म्म)यमेव मणो मे, वयंस ! सरणं तु वीसरिए' ॥ चंदलेहाऽऽह 'सामिणि !, कुमरणुराग (गो) मया पुरा सिट्ठो । जो तुह सो सच्चविओ, कुमरेणेवं भणतेण' ॥
सा भणइ
'मुट्ठि (द्धि) ! नज्जइ जं होज्ज काइ कण्णऽण्णा' । चंदलेहाऽऽह 'मेव(वं) लवसु [जओ] मंजरं दद्धुं ॥ चूयस्स महइ भमरो, किमक्ककलियं' तमाह बंधुमई । 'न तुमं व निच्छियाऽहं ता पुण सुणिमो' तहा य कए ॥ वडुणोत्त—मणन्नमणा सा विय', सोगे (?), भणइ 'मम्मणा कह सा । जा मे कहंचि कुविआ, न पायपडियस्स वि पसन्ना' ॥ सोउमिममाहु(ह) विमणा, बंधुमई 'सहि ! कहं तुमं सत्थ (च्चा ? ) । जो तया दिट्ठो, मए हस ( मह एस ) कहं पए पडिओ ? || ताणाऽणेण समं सोला ( भोला ? ), किं लहु न जाह पाण'त्ति । पडियाऽऽसि(स)सिय चेडी, तमाह 'सो सुमिणए द ॥ तुममेवमाह'; तं पुण, सुणंति 'साण्णरइ (साणुराय) त्ति कहं मुणसि ?' | कुमरुत्तो भणइ बडू, ‘कामवियारेहिं ते य इमे ॥ जिब्भियसासावेसो, नयणतु (नि) लुक्कंगमोडणं खोभो । गइखलणमालविट्ठा(दिट्ठी ? ), सुत्तंती कामचधाणि' ॥
तो कुमरुत्तो 'विउसो, सि' जा वडू भणइ 'किं तए दिट्ठो । रायमहल्लो ?' तर्हि, संपत्तो माहवो भणइ ॥
—
—
—
'जय जय कुमार ! निविससु, उवि (व) रिमे भूमीए जेण साहेति (मि) । रायाइट्टं किं चित्ति, मुणिय कुमरो विचित्तमुहं ॥
जोतो तेणुत्तो, ‘किमजुत्तं ?' कंच (चु) एय ! दरिस पहं' । तह कुणइ; ते य इंते, व(द) ट्टु सहिमाह बंधुमई ॥
'इह एहिंति इमे; यामणिमो ( ता सुणिमो ? ) कुडुंतरे' तह कुणंति । कंचुइणा इ (य) गवक्खे, पट्टमसूरोवरि कुमरो ॥
भणिओ निवेसिओ ‘महगुणनिहि त्ति चित्तवा (भा) विओ रणो । जमिहागओ तओ तं, सुहं कयं संपइ पुणऽम्हं ||
धिइहेउं रज्जठं (द्धं), बंधुमईकन्नगं [च] पडिच्छेसु' । सोउमिममाह चेडी, 'सहि ! कुसुमइ तेऽणुरायदुमो ॥