________________
*
[4]
[*
]
गंतुं जाणसु कत्थऽच्छइ किं किं च कुणइ निवो' ॥
पत्तेय (पत्ता य) चे (चि) त्तलेहा, दाडं कुलदेवयाइ पुव्व (व्वु )तं ।
मोयगपडलियमप्पइ, चउरिगदासी य तो भइ ॥
‘देहि इमे बहि गंतुं, दियस्स अपुव्वस्स' सा वि तं कज्जे (तक्कज्जे) । लग्गइ जा ता देवी, चिंतइ रायस्स साहेमि ॥ 'सिद्धाएसाइट्ठ, विग्घं' तो तीए माहवमहल्लो । पट्ठविओ सो गंतु, पणमित्तु भणइ 'पहु ! देवी ॥ तुम्हाऽऽगमणं वंछइ', सोउं चेमं निवो वियप्पेइ । 'बंधुमइवरासाए, जाया खलु सा सम्म ति ॥ गंतुं माणेमि तहा, पेसेमि इमं कुमारवरणत्थं' । तो रण्णाऽऽणत्तो सो, कन्नंमि कहित्तु कज्जमिमं ॥ 'नेमित्ति (त्ति) पुच्छित्ता, वइमउणं च घेत्तु प ( पि) उभट्ठो । जो लच्छीहरकुमरो, ममंतियं आगओ आसि ॥ गंतुं तस्स निवेयसु, गुणिणो रज्जद्ध-बंधुमइदाणं' । तेण वि 'जिओ'त्ति तुत्तं (वुत्तं ? ), गंतुं नेमित्तिओ ट्ठ सो भणइ 'जम्मि चलिओ, कज्जे तं सिज्झिही न संदेहो । किंतु परिणामवरिसं (विरसं ) ', सोउमिमं माहवो चलिओ ॥ पडिपुच्छत्थं जा ता राया अंतेउरं गओ 'देवि ! | पट्ठविओ वरणत्थं, मए महल्लो कुमारस्स ॥
तो पुण्णपइण्णा तं लहु, पउणा होसु जेण वच्चाइमो (वच्चामो) । कोमनट्टं (भोयणट्ठे?) 'ति देवी, भणइ विच्छन्ना (विसन्ना ? ) 'तुमं तत्थ ॥ जो निच्चितो मे पुण, परिणयणाणंतरं कुटुंबस्स । सिद्धाएसाइट्ठो, भंगो त्ति न भोयणभएवि ( ? ) ॥
रायाऽऽह ‘कामकंखी, देव (वि !) कुडुंबाइ भंगुरसरूवं । तह [वि] न मेल्लइ लोओ, पायं विन्नू वि विसयहं ॥ ता जं च तं च कज्जं, विसायरहिएहिं होइ करणीयं । भवियव्वयानिओगो, होही जं नऽन्नहा कह वि' ॥ वाइयसउणण्णेसी, सुणिउं नियंमि व पढियगाहमिमं । चिट्ठइ माहवो गिहहेट्ठा, पुडिपुच्छणाणवसरो त्ति ॥ भणइ विसण्णो 'जं इह, जरजज्जरिओ वि धम्मनिरवेक्खो । सेवाकरणिक्का(क्क)मई, तह पच्चु (त्थु ) यकज्जमविणे |
अत्र पाठस्त्रुटितः ।