________________
[४]
NNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNN
NNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNA
तस्साऽणुचरेणेदं, चंदावीडो निवोऽत्थि रायपुरे । गुणवइदेविसुओ से, एसो लच्छीहरो नाम । भणिओ पिउणे[गया य?] - 'कमागयं पुत्त ! गेण्ह रज्जमिमं । जेणाऽहं तिचिंतो(निच्चितो), धम्म साहेमि सिवहेउं' ॥ तेणेणु(वु)त्तं – 'तुम्हं, चरणाराहणरई व मे रज्जं' । रायाऽऽह - 'किं जहुत्तं, - रज्जं पालेइ म(अ)समत्थो ? ॥ भणइ इमो – 'ताय ! कमा-गयपालणगव्विओ न सप्पुरिसो' । रायाऽऽह – 'निजभुज्जजिय(भुयज्जिय)-पालणवंको तुमाऽदब्भो(क्खो?)' || सोउं चेमं सोलुं(ल्लु)ठभणियमभिमाणिउं पिउं नमिउं । एसो इह संपत्तो, संपइ देवो पमाणं'ति ।। सोउं चेमं तुट्ठो, राया पडिहारमाणवइ तुरियं । 'पय(इ)सारेसु कुमारं', तेणाऽवि तहा कए कुमरो ॥ पत्तो पणमंतो च्चिय, रण्णाऽऽलिंगिय निवेसिओ(आ)ऽऽसणए । कयसम्माणो रूव-क्खे(क्खि)त्तेण य चिंतियं तेण ॥ 'धण्णा बंधुमई च्चिय, जीसे एयंमि पुरिसरयणंमि । वीसमियं मणमहवा, कमल(ले) च्चिय रच्च(ज्ज)ए कमला ॥ ता रज्जद्वे(द्ध)ण समं, तंदु(बंधु)मइमिमस्स जा कुसु(स)लं । कारित्तु सरीरठिई(इं), पहसंतो सोच्चियं(चियं) सव्वं' ॥ तो संभासित्तु खणं, रन्ना[ऽऽणत्ते]ण मंतिपुत्तेण । सगिहे नेउं जोगा(ग्गा)-सणाई(इ) सत्थीकओ कुमरो ।। पत्तो य तस(स्स)यासे, पिउपुरिसो पणमिउं सघल्लेइ(समप्पेइ ?) । पुरओ लेहं लच्छी-हरो य तं घेत्तुं वाएइ ॥ लिहियं च तत्थ कज्जं, - 'पुत्त ! तुमं जद्दिणा[उ] निव्वट्टो । तप्पभिई(इ)मवडुमंगं, ममं ति जं मुणसि तं कुणसु ॥ तह पुत्त ! तमेगागी, मया(न याऽ)सहाएहिं लाभपालणया । पुहवीएँ काउ सक्कइ, ना(ता?)ऽऽगंतुं गेण्ह नियरज्ज' ॥ तो चिंतइ - 'ताएणं, किमहं हक्कारिओ मिसेणेमं ?। किं वा बहुदुहो च्चिय, ताउ त्ति मुणामि तो तुरियं' ॥ पच्चइओ नियपुरिसो, चव्वी(चंदावी)डस्स पेसिओ तेण । तव्वेलं [चिय] लिहिय(ओ), पडिलेहो जंमि कज्जमिमं ॥ 'नाय(ताय !) कम्मेण जीवा, जं कारिजंति तं चिय कुणं[ति] । तह वि नियंगपउत्ति, जाणाविज्जह पुणो तुरियं' ॥