________________
[३९६] दटुं च चूयतरुसंडमंडियं वियडदेसभायंमि । नीससिऊण सदीहं, उवविट्ठो, चिंतइ - 'कहं मे ॥ जाया पावावत्था ?' खणं च चिंतेंतओ वि सो जाओ । सहयारफलसयण्हो, छुहासमं वा दुहं नत्थि ॥ अह मज्जिऊण वावीए, विविहसहयारफलकयाहारो । वीसमिऊण मुहुत्तं, रयणगिरिं तेण उ पवत्तो ॥ थेवदियहेहिं नवरं, उल्लंघेऊण मणहरं दीवं । रयणगिरिं संपत्तो, अमओवमफलकयाहारो ॥ आरुहिऊण य वियडं, कडओवरि मणिसिलायलुच्छंगे । अद्धाणसमकिलंतो, ताहे तत्थेव य निसन्नो ॥ रयणसिहरस्स उवरिं, गीयरवं सोउमह समक्खित्तो । आरूढो आययणं, पेच्छइ वररयणनिम्मवियं । धम्मवरचक्कवट्टिस्स भयवओ तियसनाहनमियस्स । मुणिवइणो पडिमाए, विभूसियं नेमिचंदस्स ॥ तं च पेच्छित्तु तुरियं, मणिमयसोयाणविमलपंतीए । आरुहिऊण पणामं, काउं तत्थेव य निसन्नो । सुरतरुकुसुमाहरणं, दटुं चिंतइ य – 'एस सव्वन्नू । समभावो कहमन्नह, गिज्जइ सुर-सिद्ध-खयरेहिं ।। ताहे पुणो वि नमिउं, नेमिजिणं मुणिवरे य तत्थ ठिए । परमभत्तीए वंदइ, मुणिणो तं धम्मलाभेति ।। उवविठ्ठो य सुविमले, मुणीण पुरओ उ कुट्टिमुच्छंगे । अमुणियदेसागमणं, तं पडिपुच्छेइ जिट्ठमुणी ॥ कहिऊण य सो तेसिं, जायामरणाइ-वहणभंगतं । अप्पणयं वुत्तंतं, मुणिवयणं सोउमाढत्तो ॥ भणिओ य तेण - ‘जीवा, सकम्मपरिणामओ विचित्ताई । सारीर-माणसाई, दुक्खाइं भमंति भुंजंता ॥ तो भे भणामि सावय !, संसारसुहं सुदारुणं मुणिउं । सोक्खनिहाणंमि सया, धम्ममि दढमई कुणसु' । इय भणिओ मुणिवइणा, नमिउं तं भणइ बंधुदत्तो वि । 'जंकायव्वम(मि)याणि, तं मे आइसह; मुणिणो(णा) वि ॥ उवइडे गिहिधम्मे, अणुव्वए गेण्हिडं च सो तुट्ठो । कयकिच्चं मन्नतो, अप्पाणं; भणइ - 'मुणिसीह ! ॥
