________________
[ ३६५ ]
कोसेयवत्थेण अप्पाणं समाच्छाइऊण जणद्दणो पायं च जाणुउवरि काऊण सोविय ( उ ) मारद्धो, भणियं च बलदेवेण ‘हो हिययवल्लह ! अप्पमत्तेण तए ताव अच्छियव्वं जावाऽहं विमलसीयलजलं आणेमि' । भणियाओ [य वणदेवयाओ जहा ] 'एसो मे भाया सयलजणवल्लहो, विसेसओ मम । ता रक्खियव्वो तुम्हाण सरणागओ 'त्ति । गओ सलिलणिमित्तं हली ।
-
—
एत्थंतरंमि य लोद्धयवेसाणुकारी, धणुवावडहत्थो, दीहरपलंबंतकुच्चधरो, वग्घचम्मपाडओ मयमारणनिमित्तं तमुद्देसमागओ जरकुमारो । तेणं च समारोविऊण धणुवरं समायड्ढिऊण निसियबाणं दूराओ चेव 'हरिणजुवा एस चिट्ठइ'त्ति बुद्धीए पायतले मम्मप्पएसे विद्धो जणद्दणो । वेगेणं च समुट्ठिऊणिमं सो भणिउमारद्धो 'केण उण विणाऽवराहेण पायतले एवमच्चंतमहं विद्धो ? न मए अविन्नायवंसो को वि हयपुव्वो कयाइ पुरिसो । ता सिग्घमेव गोत्तमप्पणो कहेउ' । तओ जरकुमारेण जालिवणंतरिएण चिंतियं
'न एसो हरिणो किंतु कोइ पुरिसो, गोत्तं च मम पुच्छइ । ता कहेमि से निययगोत्तं' 'भो ! अहं हरिवंससंभवस्स वसुदेवस्स जरादेवीए पुत्तो पुहईए एक्कवीरस्स हरिणो जेट्टभाया जरकुमारो नाम । भयवओऽरिट्ठनेमिजिणिंदस्स वयणाओ जहा “जणद्दणस्स जरकुमाराओ मच्चु "त्ति सरूवाओ सयलं बंधुवग्गं परिचइऊण वणं वणाओ परिहिंडामि जाव बारहवरिसाई ति । तं तुब्भे वि परिकहेह - के तुम्हे ?' ओ कण्हेण भणियं 'एहि एहि महानरिंद !, सोऽहं जणद्दणो भाया तुह बलदेवस्स य वासुदेवो कणीयसो । तुमं च मम पाणसंरक्खणत्थमिहाऽऽगओ जाव निष्फलो एस परिस्समो जाओ । ता तुरियमागच्छ' ।
—
तओ जरकुमारो जणद्दणं समासंकंतो समागओ । दिट्ठो यऽणेण तहाविहो कण्हो । तओ संसुजलुप्पीललोयणो जरकुमारो हाहारवं करेंतो 'हा हओ'त्ति 'वि (धि) द्धी दुरप्पाऽहं । कओ तमिह पुरिससद्दूल ! कहं वाऽऽगओऽसि ? किं सा दीवायणेण दड्ढा बारवई ? कत्थ वा ते तुह जायवजणा ?' । तओ कण्हेण सययं(लं) जहा दिट्टं सुयं च से कहियं । तओ जरकुमारो पलावे काउमारद्धो 'अहो ! मए पावेण कयं कण्हस्स आतिथ्यकरणिज्जं । ता कत्थ गच्छामि ? कत्थ वा गओ सुगओ भविस्सामि ? भाइघाइयं को मं पेच्छउं पि सक्कउ ? जाव य एस जीवलोओ धरय (इ) णामं च तुह केसव ! ताव मह पावकारिणो गरिहत्तणं सुठु होस्सइ । तुहाऽहं पियं करिस्सामि त्ति वणवासमब्भुवगओ जाव मए निघि(ग्घि)णमिमं समायरियं । कत्थ ते रायाणो ? कत्थ वा ताइं विलासिणि (णी) सहस्साइं ? कहिं वा जदुनंदण ! ते कुमारसमूहा ?' ।
तओ कण्हेण भणियं 'भो ! नरिंद ! कहियमेव भयवयाऽरिनेमिणा जिणिदेण, जहा - 'पुव्वजम्मनिम्मियकम्मदोसेण सुलभाई सुह - दुक्खसयसहस्साइं " । ता तुमं कोत्थुहमणि मम वच्छत्थलसंठियं गहेऊण गच्छ पंडवसमीवं । साहियव्वो य तए एरिसो वुत्तंतो, भणियव्वा य मम वयणेण जहा "दोवईसमाणयणकाले जं तुब्भे मए निद्धाडिया सो खमेयव्वो ममाऽवराहो । खमापहाणा हि सप्पुरिसा हवंति, विसेसओ बंधवजणो" ।'
तओ न सुट्टु गंतुमीहए जरकुमारो । तओ कण्हेण पुणो भणियं 'महाभाग ! गच्छ सिग्घं । जेण जाणसि च्चिय ममोवरि सिणेहपरायणं बलदेवं । सो य मे तण्हावोच्छेयनिमित्तं सलिलमन्नेसिउं गओ चिट्ठइ। आगओ य मं पासिऊण मरणावत्थं तुमं वावाइस्सइ । ता गच्छ गच्छ तेहिं चेव पएहिं तुरियं' । तओ पायतलाओ बाणमुद्धरिडं गओ जरकुमारो । तओ वासुदेवो घायपीडिओ [प]त्तयसत्थरं रइऊण
-