________________
[३६३]
सुद्धसंजमा(संजमम)णुपालित्ता सेत्तुंजपव्वए संपत्तकेवला सिद्ध त्ति ॥ पज्जुन्न-सम्मति(संब त्ति) कथानकं गतं ।
रुप्पिणी वि जंबवई[ए] अन्नाहिं य पवररायकन्नाहिं सहिया वरदत्तगणहरेणं पव्वावित्ता जक्खिणीपवत्तिणीए समप्पिया कयसुद्धसंजमा समुप्पन्नकेवला निव्वाणमणुप्पत्त त्ति । रुप्पिणी-जंबवइ त्ति गयं ।
तओ जायवा वंदिऊण अरिटुनेमिसामि महासोगगहियहियया पविट्ठा बारवई । वासुदेवो य रुप्पिणीविरहे विगयसिरिं पिव मण्णए अप्पाणं । भयवं पि सव्वण्णू गओ भव्वविबोहणत्थं अण्णत्थ । वसुदेवणंदणेण वि वी(बि)इयवारं पि घोसणं णयरीए करावियं जहा – 'भो जायवा ! सुहलालिया ! जाणवया ! य, महंतं दीवायणभयं समुवट्ठियं ता विसेसेण धम्मनिरया होह' । ते वि 'स(त)ह'त्ति पडिवज्जिऊण तहेव काउमाढत्ता।
सो य दीवायणो दुम्मई दुक्करं बालतवमणुचरिऊण बारवइविणासे कयनियाणो मरित्ता समुप्पण्णो भवणवासिदेवेसु अग्गिकुमारनामेसु । संभरिउं च जायववइरं समागओ बारवइविणासणणिमित्तं । तओ विसेसेण धम्मकम्मनिरयं दट्ठण किंचि काउमसमत्थो छिद्दण्णेसणपरायणो जाव चिट्ठइ ताव वोलीणप्पाएसु बारसवरिसेसु पुणो वि भयविप्पमुक्के मज्जपाणाइपमत्ते लोए छिदं लहिऊण बहिट्ठियं पि सव्वं मज्झे पक्खिवित्ता महाजलणजालावलीडज्झमाणसुत्त(?)मुक्कधाहारवं बारवई विणासिउमाढत्तो ।
तओ वासुदेव-बलदेवा दट्ठण डज्झमाणिं बारवई अक्कंदकयारावा सिग्धं देवइ-रोहिणीसहियं वसुदेवं समारोविऊण रहं जुत्ततुरएहिं डज्झमाणेहिं कड्ढिउमसक्किज्जंतं सयमेव कड्डेत्ता जाव वच्चंति ताव बारवईपोलिदुवारं जलणजालाहिं जलिउमाढत्तं । एत्थंतरंमि य दीवायणेण संलत्तं – 'भो ! मए पुव्वमेव भणियं जहा - तुब्भे दो मोत्तूण अण्णस्स मोक्खो नत्थि । ता अज्ज वि सा चेव मे पइण्णा' ।
तओ वासुदेवेण पलित्तपउलीए चरणतलेणाऽऽहणित्ता कवाडमेक्कं धरणीयले प(पा)डियं बीयं च रामेण, तहा वि नत्थि तेसिं निग्गमो । तओ वासुदेवो रोहिणीए देवईए य भणिओ - 'पुत्तया ! तुम्हेहिं जीवमाणेहिं जायवकुलस्स पुणरवि समुन्नई भविस्सइ । ता तुरियं निग्गच्छह' । तओ माया-पिऊणं दीवायणस्स [य] वयणेणं निग्गया राम-कण्हा । तओ उज्जाणंमि य बारवईबाहिरियं[मि] पट्ठिया सदुक्खं परावत्तिउं पेच्छंति डज्झमाणं पुरवरिं । दीवायणेण वि सयलाई दुवाराई देवसत्तीए ढक्किऊण विसेसेण समुज्जालिया नयरी ।
एत्यंतरे रामस्स पाणवल्लहो कुहु(ज्ज)वारणओ नाम बालकुमारो चरिमदेहधरो । सो य निययभवणोवरि समारुहिऊण भणइ – 'भो भो ! सुणंतु समासन्नदेवयाओ ! अरिट्ठणेमिणो जिणिंदस्स सीसोऽहं समणो निम्ममो निरहंकारो सव्वभूयदयावरो । जइ य भयवओ सच्चं वयणं जमहं चरिमदेहो समाइट्ठो मोक्खं गमिस्सामि ता किमेयं ?'ति भणिए उवट्ठिया जंभगा देवा । तेहिं उक्खित्तो जलंतजलणाओ, नीओ य पल्हवदेसं जिणसमीवे ।
बारवईए उण कण्हाइदेवीओ कयाणसणाओ तहा सट्ठि-बावत्तरीओ खत्तिएयरकुलकोडीओ दीवायणेण दड्ढाओ । रोहिणी-देवईसहिओ य वसुदेवो दड्डो देवलोगं गओ त्ति । वसुदेवो त्ति गयं ।।
दड्डा य छहिं मासेहिं बारवई । तओ पच्छिमसमुद्दजलेण पलाविय त्ति ॥