________________
NNNNNNNNNNNNNNNN
[३५९] 'अम्मो ! निम्विन्नोऽहं संसारवासस्स । ता मुंचह, जेण णेमिनाहसमीवे समीहियं साहेमि । तओ तं सोउं मोहेण मुच्छिया थावच्चा । लद्धसन्ना य कह कह वि महुरवयणेहिं मण्णाविया य थावच्चापुत्तेण । तओ पाहुडं घेत्तुं गया वासुदेवसयासं । विण्णत्तं च तीए – 'सामि ! मम पुत्तो पव्वइस्सइ । तस्स णिक्खमणमहिमत्थं महापसायं काऊण देवो मउड-छत्त-चामराईए रायालंकारए अणुजाणउ' । तओ सोउमेवं वासुदेवो सहरिसं भणइ – 'तुममच्छाहि वीसत्था । तस्साऽहं चेव निक्खमणमहिमं करिस्सामि' ।
तओ बारवईए दवाविओ वासुदेवेण पडहओ, घोसावियं च – 'भो भो ! थावच्चापुत्तो वासुदेवकयनिक्खमणमहिमो पव्वइस्सइ । ता अण्णो वि जइ कोइ पव्वज्जमभिलसइ तस्स वि निक्खमणमहिमं प(पु)व्विल्लकुडुंबपरिवालणं च वासुदेवो कुणइ' । तओ सोउमेवं घोसणं 'जइ नाम थावच्चापुत्तो तहा सुहलालिओ वि अज्जं चेव पडिबुद्धो तो किमम्हे विण्णायसंसारसरूवा वि पडिक्खामो ?'त्ति चिंतिऊण एगसहस्सपरिमाणा समुवट्ठिया पव्वज्जत्थं सावया । तओ वासुदेवेण ते[सिं] महाविभूईए कया निक्खमणमहिमा । नीया नेमिनाहसमोसरणं । भणियं च थावच्चाए – 'भयवं ! एस मए तुब्भं पुत्तपडिलाहणा दिन्ना' । सामी भणइ – 'भद्दे ! जुत्तमेवेदं जं ठाणे जोज्झं(ग्गं) दिज्जइ' । तओ तीए हरिसियचित्ताए पडिच्छियं पुत्तस्स केसालंकाराईयं । णिक्खंते य थावच्चा[पुत्ता]ईए महाभत्तीए वंदित्ता सपुरजणो नयरिमणुपविट्ठो राया । थावच्चापुत्तो य जाओ चोद्दसपुव्वी । कओ णेमिणाहेण तस्सेव सहस्सपरिवारस्स सूरी ।।
तओ सो सामिणाऽणुण्णाओ सीससहस्सपरिवुडो गओ सेलगपुरं । तत्थ य सेलगो णाम राया । तस्स पउमावई देवी । तीए मड्डगो नाम कुमारो । तओ राया मिगवणुज्जाणट्ठियं थावच्चसूरिं सोऊण णिग्गओ वंदणत्थं । सुणिऊण य तदंतिए धम्मं सावओ जाओ । पच्छा थावच्चसूरी गओ सोगंधियणयरिं । ठिओ नीलासोयउज्जाणे । तत्थ य बहवे रायपुरजणे थावच्चसूरिस्स वंदणत्थं नीसरते पेच्छिउं च निग्गओ कोउगेण परिव्वायगभत्तो पुरप्पहाणो सुदंसणो णाम सेट्ठी । सो य सोऊण सूरिसमीवे सवित्थरं विणयाइमूलं धम्मं सावओ जाओ ।
तस्स य गुरू सुओ णाम परिव्वायगो । सो य देसंतराओ सुदंसणसेटुिं सावगं संजायं सोऊण पुणरवि पडिबोहणत्थं पविरलपरिव्वायगसहिओ सेट्ठिगिहमागओ । तओ सो सुदंसणसेटुिं च अब्भुट्ठाणाइविणयकिच्चमकुणमाणं दट्टण भणइ – 'सुदंसणा ! तुब्भं किंमूलो धम्मो ?' सेट्ठी भणइ – ‘विणयमूलो' । सुओ भणइ – 'जइ एवं ता कहं तुह घरागए वि विरुद्धो एस ववहारो ?' सेट्ठी भणइ – 'तुम्हमहं च सारंभाणं विणयकिच्चाभावओ को विरोहो ?' तओ आगारसंवरणं काऊण सुओ भणइ – 'सेट्ठि ! कुओ तए एस निसुओ धम्मो ?' सेट्ठिणा वुत्तं – 'थावच्चापुत्तसूरीओ' । सुओ भणइ – 'गच्छामो तदंतियं' । तओ सुदंसणो सुएण सह गओ थावच्चापुत्तसूरिसमीवं । पुच्छिया य बहवे सुएण संसया । विन्नइया य ते थावच्चासूरिणा अणेगंतवाएण। तओ पडिबुद्धो सुओ परिव्वायगसहस्सपरिवारिओ तिदंडिवयं मोत्तण तस्सेवंतिए पव्वइओ चोद्दसपुव्वी जाओ । तओ थावच्चापुत्तसूरी सुयस्सेव तमणगारसहस्सं सीसत्ताए दाऊण विहरइ ।
अन्नया सुयसूरी थावच्चापुत्तेणाऽणुन्नाओ भिन्नविहारेणं विहरिउमाढत्तो । थावच्चापुत्तसूरी वि अणगारसहस्सेणं सह गामाणुगामं विहरमाणो चडिओ सेत्तुंजपव्वयं । तत्थ य सपरिवारो कायसंलेहणं काऊण समुप्पण्णकेवलणाणो सिद्धो त्ति । सुयसूरी वि सपरिवारो गओ सेलगपुरं । समोसरिओ य मिगवणे