________________
[३६०]
उज्जाणे । तव्वंदणत्थं निग्गओ सेलगराया । निसुयधम्मो य संसारविरत्तचित्तो मड्डगं नाम पुत्तं रज्जे ठविय पंथगाईहिं पंचमंतिसएहिं सह पव्वइओ सुयसूरिसमीवे । पढिएक्कारसंगो य सो चेव कओ तेसिं पंचमंतिसयसाहूणं सुयसूरिणा सूरी । तत्तो सुयसूरी सपरिवारो चडिऊण सत्तुंजगिरि सिद्धो त्ति ।
अण्णया य सेलगसूरिणो देसंदेसेणं विहरमाणस्स अणुचियभत्तपाणएहिं जाओ महंतो रोगायंको । तओ सो सेलगसूरी पंथगाइपंचसयसाहुपरिवारिओ सेलगपुरंमि गंतुं समोसरिओ मिगवणुज्जाणे । तओ मड्डओ राया सेलगसूरिमागयं नाऊण निग्गओ वंदणत्थं । सुयधम्मो य सावगो जाओ । सेलगसूरि महारोगाभिभूयं दटुं भणइ मड्डओ राया – 'भगवं ! अणुजाणा(ण)ह ममं जेण कप्पणिज्जेणोसह-भत्त-पाणाइणा सरीरचिगिच्छं करावेमि' । तओ बहुमन्नइ सेलगसूरी मड्डयरायस्स तं वयणं । रन्ना वि सुविज्जेहिं कराविया तस्स किरिया। तओ पउणीहूओ सेलगसूरी । तहा वि वसहि-भत्त-पाणाइसुहेल्लत्तणओ गिद्धो तत्थेवऽच्छिउं पवत्तो। परिचत्तो य सिढिलो त्ति पंथगं मोत्तूण सेससाहूहिं । ___अन्नया चाउम्मासियदिणे सुट्ठ मणुण्णेण आहारेणं भोत्तूण निब्भरं सुत्तो रयणीए सूरी । तओ तं
मणयकरणत्थं सीसेण पाएसुं छिवइ । तओ अयंडनिहाविगमे सूरिणा भणियं - 'को एस दुरायारो
छिवंतो मम निदाए खोडगं करेइ ?' पंथगेण भणियं - 'भगवं ! पंथगोऽहं । खमह जं मए निद्दाविघायकरणेण तुम्हमवरद्धं । संपयं पुण चाउम्मासियखामणकरणणिमित्तं तुम्हं पाया मए सीसेणं घट्टिया' । तओ पच्चागयसंवेगेण चिंतियं सूरिणा - 'अहो ! गरुयकम्मत्तणं मम, जं सूरी वि होउं सेहविलसियाओ वि हेट्ठओ जाओ । ता संपयं पि जुत्तमुज्जमं काउं' । तओ भणिओ सूरिणा पंथगो – 'महाणुभाव ! संपयं सम्ममिच्छामि तुह वेयावच्चं । जओऽहं सुयपारगो वि दुग्गइं गंतुकामो तए समुद्धरिओ' ।
तओ सेलगसूरी सपंथगो सेलगपुराओ निग्गंतूणुज्जयविहारेणं विहरमाणो पुणरवि पडिगाहिओ निरवसेसनियसाहुपरिवारेणं । तओ कालंतरेणं पालियनिक्कलंकसामन्नो गंतूण सेत्तुंजयपव्वयं सपरिवारो केवलनाणमुप्पाडिऊण मोक्खं गओ । थावच्चापुत्तसंतइचरिमो सेलगसूरि त्ति । थावच्चापुत्त-सुय-सेलग त्ति गयं ।
चत्तो य थावच्चापुत्ताईहिं लोइओ कोहपिसाओ त्ति कोहपिसायकहा भन्नइ -
बारवईओ वासुदेव-बलदेव-सच्चग-दारुगा अस्सेण अवहरिया अडवीए नग्गोह-पायवस्स अहे रत्तिं वासोवगया । पहरगा य निरूविया । दारुगस्स पढमो पहरओ । तीए य अडवीए
आगइ(ओ) दारुगं भणइ - 'आहारत्थी अहमागओ । एए य सत्ते भक्खामि जद्धं वा देहि । दारुगेण भणियं – 'बाढं' । तेण सह संपलग्गो दारुगो । सो य तं पिसायं जहा जहा न सक्केइ निहणियं(उ) तहा तहा रूसइ । जहा जहा रूसइ तहा तहा सो कोहो वड्डइ । एवं सो दारुगो किच्छपाणो तं जामगं निव्वाहेइ । पच्छा सच्चगं उट्ठावेइ । सच्चगो वि तहेव पिसाएण किच्छपाणो कओ । तइयजामे बलदेवं उट्ठवेइ । एवं बलदेवो वि चउत्थजामे वासुदेवं उट्ठवेइ । वासुदेवो वि तेण पिसाएण तहेव भणिओ। वासुदेवो भणइ – 'ममं अनिज्जिणिउं कहं मम सहाए खाएसि?' जुद्धं लग्गं । जहा जहा जुज्झेइ पिसाओ तहा तहा वासुदेवो 'अहो ! बलसंपन्नो अयं मल्लो'त्ति पुणो पुणो पसंसेइ । सो य कोहपिसाहु(ओ) पसंसिज्जमाणो परिहायइ, ताव य ओहट्ठिओ जाव वासुदेवेण घेत्तुं पडिवट्ठीए छूढो । पभाए य दिट्ठा ते भिन्नजाणु-कोप्परा, 'केणं?'ति पुट्ठा भणंति – 'पिसाएण' । वासुदेवो भणइ – 'को एस कोहपिसाओ? ए[सो] वडमाणो मया य संतयाए जिओ' । पडिवट्ठीओ नीणेऊण दरिसिओ त्ति । कोहपिसाओ त्ति गयं ।