________________
[३५५]
संगामसएहिं नेवमहं परिस्संतो जारिसो संपयं' । तओ भगवया भणियं- 'कण्ह ! बहगं तए अज्ज साहियं, तं जहा – खाइयं सम्मत्तमुप्पाइयं, तहा तित्थयरनामकम्म, तहा सत्तमपुढवीओ उवट्टित्ता तइयपुढवीजोग्गमाउयं कयं, निकायणं पुण तस्स चरमकाले करिस्ससि' । तओ कण्हो भणइ – 'भयवं ! जइ एवं, ता पुणो वंदामि, जेण नरयाउयं फिट्टइ' । सामी भणइ - 'धम्मसील ! संपयं दव्ववंदणयं हवई' । तओ कण्हेण भणियं - 'भयवं ! किं वीरयस्स संवुत्तं वंदणयफलं ?' सामी भणइ – 'कायकिलेसमेत्तं । जओ तुहाणुवित्तीए चेवाऽणेण दिन्नाणि वंदणयाणि' । निव्विसेसभावा य वीरग-पालग त्ति । वीरगो त्ति गयं ।
पालगकहा भण्णइ -
बारवईए वासुदेवो राया । पालय-संबाइया य से पुत्ता । अण्णया य सामी समोसढो । तओ वासुदेवो भणइ – 'जो कल्ले पढमं सामिं वंदइ तस्साऽहं जंमग्गियं तुरंगमं देमि' । तं च सोऊण संबो सयणिज्जाओ उठ्ठित्ता गिहट्ठिओ चेव भावओ भगवंतमभिवंदइ । पालओ पुण जच्चासलोभाओ बहुरत्तीए उट्ठित्ता सिग्घासेण गंतुं अभव्वो त्ति हियए अक्कोसेंतो वंदइ । तओ पालओ वासुदेवसमीवमागओ *दप्पयं मग्गइ । वासुदेवो भणइ – 'सामी जं पढमं वंदगं कहेस्सइ तस्स देमि' । तओ वासुदेवो भगवंतं पुच्छइ - 'केण तुब्भे अज्ज पढमं वंदिया ?' । सामी भणइ – 'भावरहिएणं पालएणं, भावसही(हि)ए[ण] संबेणं'ति। तओ वासुदेवो भणइ – 'भगवं ! कहमेयं ?' सामी भणइ - 'जओ पालओ अभव्वो, संबो भव्वो । तओ वासुदेवेण नीसाराविओ पालओ गओ पच्चंतदेसं । संबो पुण दाउं वरतुरंगमं मंडलीओ कओ त्ति । पालओ त्ति गयं ।
पालगपित्तिवओ उ य निसढो त्ति निसढकहा भण्णइ -
बारवईए वासुदेवभाउणो बलदेवस्स रेवई णाम भज्जा । तीसे सीहसुमिणसूइओ निसढो नाम पुत्तो। सो य सव्वकलाकुसलो पिउ-माऊहिं वल्लहो त्ति परिणाविओ पंचासमेगदिणे भज्जाओ । करावियभज्जासंखपासायमज्झट्ठियपासाए य ताहिं सह सुहंसुहेण चिट्ठइ ।
इओ य बारवई-[ई]साणदिसि रेवयगपव्वयासन्ने सुरप्पियजक्खनिवासे नंदणवणुज्जाणे समोसरिओ रिट्ठणेमिजिणो । नाउं च णिग्गओ महाविभूईए सपरिवारो वासुदेवो निसढो य वंदणत्थं । सुयधम्मो य निसढो सम्मं सद्दहित्ता सावगो जाओ । बहुसुहोचियं च तं दटुं वरदत्तगणहरो वंदित्ता भणइ – 'भगवं! को पुरा आसी असो(एसो) निसढो ?' सामी भणइ – 'इहेव जंबुद्दीवे भारहे वासे रोहीडए नयरे महब्बलो राया । तस्स पउमावती देवी । तीसे सीहसमिणसइओ वीरंगओ नाम पत्तो । सो य बत्तीसभज्जाहिं सहाऽऽसत्तो(सुहासत्तो?) जाव चिट्ठइ ताव तत्थेव मणिदत्तजक्खनिवासे मेहवणुज्जाणे समोसरिया सिद्धत्था णामाऽऽयरिया । तेसिं च समीवे सुयधम्मो संबुद्धो वीरंगयकुमारो मन्नाविऊणऽम्मापियरो पव्वइओ विहिणा। पढिएक्कारसंगो य पणयालीसं वासाणि पालियनिक्कलंकसामण्णो दो य मासे कयाणसणो जाओ दस-सागरोवमाऊ बंभलोयसुरो । तओ चुओ निसढो नामेस जाओ' । वरदत्तो भणइ – 'भगवं! तुब्भंतिए पव्वइस्सइ न व?' [त्ति । भयवं पि 'पव्वइस्स]इ' त्ति वोत्तुं विहरिओ देसंतरेसु ।
पालितो य सुद्धं सावगधम्मं निसढो कयाइ पोसहसालाए पडिवण्णपोसहो मज्झरत्ते चिंतेइ – 'जइ
*दर्पकनामानमश्वम् ।