Page Text
________________
[३४९]
हेट्ठा अवरण्हे वि पेच्छिस्संति तच्छायमवट्ठियं । तओ धम्मघोसेण 'तुहेसा लद्धि'त्ति भणिए धम्मजसो भणिही - ‘ण मम किंतु तुझं' । एवं च जाए परोप्परमुल्लावे धम्मघोसो जाही काइयभूमिं । न य वलिही तरुछाया । तओ जाही धम्मजसो । तहा वि न सा वलिही । तओ ‘णेगस्स वि एसा लद्धि'त्ति संजायपच्चया गंतुं पुच्छिस्संति सामि । तेणाऽवि साहिए णारयाइवइयरे निस्संसईहूया धम्मघोस-धम्मजसा समयंमि संपत्तकेवला सिज्झिस्संति त्ति ।
धम्मघोस-धम्मजस-णारय त्ति गयं । तब्भवसिद्धा य णारउ व्व राईमइ त्ति राईमइकहा भण्णइ -
सोरिअपुरजाओ समुद्दविजय-सिवादेवीणंदणो दसधणूसिओ णेमिकुमारो चिटुंतो बारवईव(ए) कयाइ बहुकुमारेहिं सह कीलंतो बाहुजुद्धेणाऽऽगओ वासुदेवाउहसालाए । पेच्छइ य तत्थ विविहाउहमज्झट्ठियं पंचयन्नं णाम संखं । तं च गेण्हंतो भणिओ चारुकण्हणामेणाऽऽउहसालारक्खवालेण – 'कुमार ! वासुदेवस्सेव एयस्स संखस्साऽऽवूरणे सत्ती नऽन्नस्स । ता मा निरत्थयं पयासं करेहि' । तओ 'सच्चमेसो भणइत्ति वोत्तुं णेमिकुमारेण सो तहाऽऽवूरिओ संखो जहा कं(?) *[कण्ह-बलदेवा वि खुभिया, गयघोडया बंधणाणि तोडिउं पलाया नायरयलोया य मुच्छिया । ताहे चिंताउलं वासुदेवं आउहसालारक्खवालो कहेइ – 'अज्ज नेमिकुमारेण पंचजन्नो संखो लीलाए आऊरिओ' । तो विम्हिओ कण्हो गओ आउहसालं, तत्थ संमाणिऊण नेमिकुमारं कहेइ – 'भाइ ! किं तए अज्ज संखो पूरिओ ?' नेमिणा वि 'आम' ति कहिए कहेइ – 'तो अज्ज नियं भुयबलं पि दंसेहि । चल, मए सहिओ बाहुजुद्धेण जुज्झाहि' । ताहे नेमिणाहेण चिंतियं – 'मज्झ हत्थेण पाएण वा अक्कंतो कण्हो कहं भविस्सइ ? ता मा अणट्ठो होउत्ति वासुदेवस्स कहियं – 'पाययजण व्व जुद्धकरणं न उचियं । ता परोप्परं बाहामोडणेण जुज्झामो' । ताहे कण्हेण]* तहेव पडिवण्णे दो वि कुमारपरिवारिया गंतूणाऽऽउहसालाए जुज्झिउं पवत्ता । तओ धरिया वासुदेवेण णिच्चला बाहा । तं च विविहभंगेहिं मोडिऊण धरिया नेमिकुमारेण णियबाहा । तीए लग्गो सव्वपयासेण वासुदेवो, ण य मणागं पि चालिउं सक्किया(ओ) । तओ ड(च?)मक्किओ वासुदेवो - 'अहो ! जस्सेरिसं बलं सो कहं मं न रज्जाओ उत्तोलिस्सइ?'त्ति चिंतितो भणिओ अरिठ्ठदेवयाए - 'महाणुभाव ! आइट्ठो एस पुटिव चेव णमितित्थयरेणं जहा – “हरिवंससंभूओ समुद्दविजयस्स सिवादेवीणंदणो कुमारो चेव बावीसइमो तित्थयरो भविस्सई" । ता न एयस्स रज्जेण किं पि पओयणं । मा तुममवक्खं(मणखेयं?) कमवि कुणसु' । तओ सोउमेवमुम्माहियचित्तो वासुदेवो भणियं *[णेमिकुमारं णियये अंतेउरे आहूय नियपरिवारेण तस्स हाण-भोयणाई कारावित्ता तत्थेव य ठावेइ ।]* तओ राईपरिवारं भणइ - 'तहा तुब्भेहिं णेमिकुमारोऽवसरंमि चोइयव्वो जहा विसयसुहं मण्णइ' ।
अन्नया य आगओ वसंतसमओ । तओ वासुदेवेणं बारवईए दवावियपडहएणं सपरिवारेणमन्नलोएण य बाहि रेवंतयणामंमि उज्जाणे गंतूण पारद्धा सरोवरंमि जलकीला । तत्थ य सुइरं कि(की)लिऊण उत्तरिओ वासुदेवो । णेमिकुमारो वि कीलित्ता समुत्तरंतो दिट्ठो पुव्वुत्तिन्नाए पुष्क(क्ख)रिणीतडोवविठ्ठाए रुप्पिणीए । भणिओ य अब्भुट्ठाणपुव्वगं – 'एहि देवर ! एत्थाऽऽसणे उवविसाहि' । उवविठ्ठो णेमिकुमारो। रुप्पिणी वि कुमारस्स केसाइ स(सं)वारणं कुणंती 'अवसरो'त्ति सहसं(सा) भणिउमाढत्ता – 'कुमार ! किं *मूलप्रतौ भष्टः एष पाठोऽत्र त्रिषष्टिशलाकापुरुषचरितस्याऽऽधारेण लिखितोऽस्ति ।
| SR No. | 009889 |
| Book Title | Kahavali Pratham Paricched Pratham Khand |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Kalyankirtivijay |
| Publisher | Kalikal Sarvagya Shri Hemchandracharya Navam Janmashatabdi Smruti Sanskar Shikshannidhi Ahmedabad |
| Publication Year | 2012 |
| Total Pages | 469 |
| Language | Hindi, Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 2 MB |