________________
[३३९]
NRNANNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNN
कहियवुत्तंता भणइ – 'ताय ! अणुजाणसु जेण अग्गिपवेसणेणं नियपइन्नं निव्वाहेमि' । तओ भणइ जरासंधो – 'पुत्ति ! न मए एत्तियं कालं नायं । संपयं पुण तहा करेमि जहा जायवा खयं जंति'त्ति कयनिच्छओ मंतीहिं निवारिज्जमाणो पए पए असउणिज्जंतो वि णयपुत्ति(णियपुत्त)-कउरव-हिरन्ननाहसिसुपालाइ-सहिओ पबलहय-गय-रह-पाइक्कबलुम्मत्तो रायगिहाओ अणवरयपयाणेहिं समागंतूण संगामत्थी आवासिओ सिणवल्लीए ।
इओ य वासुदेवो कोड्डत्थिणा नारएण नियचरेहि य जाणावियजरासंधवुत्तंतो कुछइनेमित्तिनिवेइयजओ पए पए सुहसउणो पिउ-पित्तिवय-भाउ-भत्तिज्जय-पुत्त-पंडव-उग्गसेणाइसमन्निओ सारचउरंगबलकलिओ बारवईओ निरंतरपयाणएहिं समागंतूण जुद्धनिमित्तं आवासिओ सिणवल्लीए । रइयाई दोहि वि बलगोउलयाई ।
एत्थंतरंमि य केइ वसुदेवपक्खिया विज्जाहरा समागंतूण समुद्दविजयं विन्नविति जहा – 'देव ! केइ विपक्खविज्जाहरा तुम्ह पक्खं पडिगाहिउकामा आगासे चिटुंति । ता तेसु को आएसो ?' समुद्दविजएण भणियं – 'जो एयंमि अवसरे अम्हं मिलइ स सव्वो वि बंधवो । ता ते विलंबं मोत्तुं सिग्घमागच्छंतु' । तओ तहेव कए पणमित्ता सव्वे विज्जाहरा भणंति - 'देव ! अज्ज वि केइ वेयड्डे विज्जाहरा जरासंधगहियपक्खा चिटुंति । ते य जाव रणंगणं न पहुच्चंति ताव वसुदेवो पज्जुन्न-संबसहिओ अम्हेहिं सह पेसिज्जउ, जेण ठाणठिया चेव ते समाणिज्जंति' । तओ 'संगयमेयं'ति कट्ट समुद्दविजएणं वासुदेवाणुन्नाए पज्जुन्नसंबसहिओ पेसिओ वसुदेवो । समप्पिया य तया तस्स नेम्मि( मि )कुमारेण जम्माभिसेयकालदेवदिन्ना नियबाहुबद्धा सत्थनिवारणी मूलिया ।
गए य वसुदेवंमि जाओ जायव-जरासंधबलाणं महासमरसंघट्टो । तत्थ य पढमं चेव णेमिकुमारो विविहबाणेहिं पहरंतो जरासंधस्स बलं खंखेरेइ । तओ पंडवा पहरंता सउणिं दुज्जोहणाइए य कउरवे विणासिंति । तओ हिरण्णनाभो समुद्दविजयपुत्तं जयसेणं विणासेइ । तओ वसुदेवपुत्तो अणाहिट्ठिओ हिरण्णणाभं विणासेइ । तओ जरासंधो एगत्थ नियबलनायगं सिसुपालमहिसिंचित्ता बीयबलणायगो य अप्पणा स-पुत्तो होऊणं जायवेहिं सह जुज्झिउं पयत्तो । तत्थ य जरासंधपुत्तो जवणो नाम जुवराया । तेण य जुज्झतेण निहया केइ बलदेवपुत्ता । तं च दटुं वसुदेव-रोहिणीणं पुत्तो बलदेव[ल]हुभाया सारिणो नामऽमरिसेण पहाविओ जवणाभिमुहं । जाए ह(य) दोण्ह वि विविहपहरणेहिं जुज्झे सारणेणाऽसिणा छिन्नं जवणुत्तिमंगं । तओ जयाविओ सिद्ध-चारणाईहिं सारणो । विणासियं च जवणं दट्ठण कुविओ जरासंधो दस बलदेवपुत्ते आणंदाईए विणासेइ । ते य विणासि[ए] दट्ठणं सिसुपालो पहरंतो वासुदेवं भणइ – 'अहो गोवाल ! मा मम पुरओ चिट्ठाहि, गावीओ गंतूणं चारेहि' । तओ कुद्धो वासुदेवो बाणेहिं छिन्नसन्नाह-मउड-कन्नं काऊण सिसुपालं पाडेइ । तओ बलदेवो एगो बाहत्तरं जरासंधपुत्ते हलेण अखंधियसीसे मुसलतालिए लोट्टावेइ । ते य तहाविहे दट्ठणं जरासंधो बलदेवं हिययंमि गयाए गाढमच्छोडेइ । तओ वासुदेवो वहंतरुहिरप्पवाहं बलदेवं दट्टण एगोणहत्तरीए जरासंधकुमाराणं सीसाइं अद्धयंदबाणेहिं छिंदइ । ते य विणासिए दट्टण जरासंधो अच्चंतखारिओ वासुदेवविणासणत्थं चक्कं मुयइ । तस्स य गयणेणाऽऽगच्छंतस्स पडिहणणत्थं वासुदेवो अज्जुणो य मेल्लेइ दिव्वाणि सत्थाणि, बलदेवो हल-मुसलाई, जुहिट्ठिलो सत्ति, भीमो गदं, नउलो-सहदेवो य खग्गाई, सेणावई अग्गलं, सेसजायवजणो विविहपहरणाइं । एवं च तं चक्कं