________________
NNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNN
[३३८] पहाणभूया गोत्तिज्जंती वि न लब्भइ । तं च पन्नत्तीओ [जाणिऊण] पज्जुन्नो तत्थेव विउव्वियमहासेन्नो जियसत्तू नाम राया जाओ । संबो उण विउव्वियनिरुवमरूवा कण्णगा जाया । सा य चेडीपरिवारिया कीलंती कह वि दटुं भीरुधाईए पुच्छियाओ चेडीओ - 'कस्सेसा कन्नगा ?' चेडीहिं भणियं - 'जियसत्तुरण्णो' । तीए वि सिटुं सच्चभामाए । [तीए] वि पेसिओ रन्नो दूओ । तेणाऽवि मग्गिया कण्णा। रण्णा भणियं – 'जइ सच्चभामा कन्नगं सहत्थेणं घेत्तुं बारवईए पवेसेइ तहोवरिकरं परिणावेइ ता देमि' । गंतुं चेमं दूएण साहियं सच्चभामाए । साऽवि सपरियणाऽऽगम्म रायमूलं सव्वं पडिवज्जेइ ।
संबेण य वुत्ता पन्नत्ती – 'जे सच्चभामाए सन्निहिया ते मं पेच्छंतु कन्नं, जे पुण मज्झत्था सज्जणा ते पेच्छंतु संबरूवेणं' । तओ पन्नत्तीए तहेव कए सच्चभामा दाहिणहत्थेणं कन्नं घेत्तूण रायमग्गेणं पविसंती लोएण दिट्ठा भणिया य – 'देवीए भीरुस्स विवाहकाले संबो आणीओ' । तओ सत्तुत्तरं कण्णाण सयं लाइयं संबस्स दाहिणकरे । संबो वि भीरुस्स । पेच्छइ य मज्झत्थजणो जहा संबो कन्नाउ परिणेइ । कण्णगाओ य संबं पेच्छंतीओ भणंति – 'तुमं अम्ह विहिणा दइओ संजोइओ' ।
तओ वत्ते विवाहे संबेण भीरू वासहरं पविसंतो सरोसं भिउडि काऊण भेसिओ णिग्गओ । सिटुं च तेण सच्चभामाए । साऽवि अपत्तियंती गया वासहरं । दिट्ठो संबो । सविणयं पणमिया तेण । सा भणइ - 'निल्लक्खण ! केण तुमं आणीओ ?' संबेण भणियं - 'लोयपच्चक्खं तए चेवाऽऽणीओ परिणाविओ य' । तओ लोगो पुच्छिज्जंतो भणइ – 'सच्चभामाए पवेसिओ विवाहाविओ य संबो' । तओ लोगेण सच्चभामा भण्णइ - 'मा रूस । अप्पणो दन्नएणं तए सयं चेव सत्तत्तरं पि कन्नासयं संबस्स समप्पियं' । सा भणइ - 'न मए नायं जहा धत्तो इंदजालिओ विव जणं मोहेउं कन्नारूवं काऊण ठिओ' । तओ खिरक्खीहिं हसिज्जमाणा सच्चभामा पज्जन्न-संबाणं किंचि काउसमत्था रोसमा(भ)रिया तप्पभिई मोणेण ठिया ।
तओ कण्हेण सयलजणपुरओ ताओ कन्नाओ संबस्स दिन्नाओ । जंबवईए वि निमंतिऊण लोयं कयं वद्धावणयं । तओ पायवंदणत्थं गओ संबो वसुदेवं भणइ – 'ताय ! तुब्भेहिं बहुं पुहविं हिंडिऊण अणेगाओ भज्जाओ उवज्जियाओ, मए पुण एत्थेव ठिएण एगहेल्लाए एत्तियाओ भज्जाओ विय(ढ)वियाओ' । वसुदेवेण भणियं – 'रे पुत्तगा ! तुमं कूयडेड्डरसारिच्छो, जं नीसारिओ वि पुणो पुणो एत्थेव समागच्छसि । अहं पुण अवमाणिओ सोरीपुरीओ निग्गओ वीरवित्तीए अखलियपसरो सव्वत्थ ताव हिंडिओ जाव नाऽवसरमिलियबंधवेहिं निब्बंधेण धारिओ । ता वच्छ ! संब ! किमेइणा तुच्छत्तणओ नियचरिएण पयासिएणं'ति ।
एत्थंतरंमि य दि(दे)सावरवणिज्जत्थमीसरा केइ वाणिया कियाणयाणि घेत्तुं जवणद्दीवाओ पवहणेहिं आगया बारवईए । तत्थ य ववहरेत्ता विसेसलाभत्थिणो रयणकंबलाणि घेत्तूणं रायगिहं गया । ते य तहंतेव्वयववहारीहिं अग्गे ठाऊण जीवजसाभवणं नीया । दंसियाणि तीसे रयणकंबलाणि । कओ तेसिमि(म)द्धो वेच्चओ । तओ भणियं आगंतुगवणिएहिं – 'अहो मंदपुन्ना अम्हे जं बारवइं मोत्तूण लाभत्थमिहाऽऽगया' । जीवजसाए भणियं – 'का एसा बारवई ?' तेहिं भणियं – 'देवनिम्मिया' । 'को तत्थ राया ?' - 'वसुदेव-देवईणं पुत्तो वासुदेवो' । तओ सोऊणेयं जीवजसा 'अज्ज वि मह पइघायगो जीवइ'त्ति महासोगाभिभूया रोविउं पयत्ता । दिवा जरासंधेण भणिया – 'पुत्ति ! केणाऽवमाणियाऽसि ?' तओ सा