________________
NNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNA
[३३७] सा य रत्तीए उज्जमिया उग्गए वि सूरे सोविउमाढत्ता । तओ समागया धावी । तीए विवाहचिंधाइं दट्ठण संकियहिययाए उट्ठविया वेयब्भी, पुच्छिया न किंचि साहइ । ताहे 'स(म)माऽवराहो भविस्सइ'त्ति गंतूण साहियं रन्नो मायाए परियणस्स य । तेहिं वि समागंतूण पुच्छिया न किंचि साहइ । तओ 'खुद्दा एस'त्ति कुविएण रण्णा 'वरं तेसिं चेव सच्चवियवराणं डोंबाणेसा दिन्न'त्ति चिंतित्ता हक्काराविया डुंबा, भणिया य - 'रे पडिगाहेत्ता इमं पुंवि(पुंछलिं?) तत्थ वच्चह जत्थ न पेच्छामि' । तओ तेहिं भणिया वेयब्भी जइ - 'तंति-नाडयाइयं विक्किणेसि?' तो समागच्छंतीए वि लद्धपरमत्थाए भणियं - 'जं देवो कराविस्सइ तं सव्वमणुचिट्ठिस्सामि' । तओ तं घेत्तुं गया डोंबा ।
तओ रोसवसदिण्णं वेयब्भिमपासंतेणं अंधव्व मोहदुक्खिएणं रन्ना सपरियणेणं पलविउमाढत्तं – 'हा पत्ति ! रुप्पिणीपत्तस्स वि तमं तया नो मए दिन्ना, संपयं पूण तहाहया जहा न घरस्स न ज्झ(बा)हिरस्स' । एत्थंतरंमि य उच्छलियमइगंभीरतरसदं सहस त्ति सोउं चोज्जिएण रन्ना पट्टाविया गवेसगा । कहियं च तेहिं समागंतुं जहा – 'देव ! चारणेहिं पढिज्जंता पज्जुन्न-संबा वेयब्भीसहिया नगरीए बाहिं देवविमाणोवमधवलहरमज्झट्ठिया वड्ढावणयं करावेंता चिट्ठति' । तओ सोऊणेयं आणंदिओ राया । पवेसिया महाविभूईए नियनयरीए । तओ कयकिच्चा सम्माणिऊण विसज्जिया पत्ता बारवईए सुहंसुहेण चिटुंति ।
संबो वि तत्थेव हेमंगयरायजाया पहाणवेसादुहिया अईव रूववई सुहिरन्निगा णाम, तीए सह विसयसुहमणहवंतो चिट्टइ । परोप्परकीलाए य अणवरयं पिट्रिज्ज[इ] संबेण भीरू, जूएणं हारावित्ता य दिन्नवरणओ बहुसो दवाविज्जए लक्खाइपमाणं दव्वं । तओ सो गंतूणं कहेइ सच्चभामाए । साऽवि य वासदेवस्स । वासदेवो वि संबस्स दव्विलसियं जंबवईए कहेइ । जंबवई भणइ - 'देव ! न एत्तियं कालं काऽवि मए संबस्स अणाली दिट्ठा' । नारायणेण भणियं - 'अज्ज दाए(वे)मि' । ताहे मायाए नारायणो जंबवई य आभीररूवं काऊण दुवे वि तक्कं घेत्तुं बारवइमागया महियं विक्किणंता संबेण दिट्ठा । तओ आभीरी भणिया – 'एहि महियं किणामि' । सा अणुगच्छइ, आभीरो वि तीए पिट्ठओ एइ । सो एक्कं देउलियं पविसइ । सा आभीरी भणइ – 'नाऽहं देउलियाए पविसामि किंतु [तुमं] मोल्लं देहि बाहिरट्ठिओ चेव तक्कं गेण्हाहि' । सो भणइ – 'अवस्सं मज्झे पविसियव्वं' । सा नेच्छइ । तओ संबो हत्थे घेत्तूण तं कड्डिउमाढत्तो । तओ 'रे दुरायार ! किं मम भज्जं हत्थे गेण्हसि ?'त्ति जं[पं]तो धाविओ आभीरो । पिहित्ता य संबं वासुदेवो जाओ, आभीरी य जंबवई जाया । तओ अंगदि काऊण पलाणो संबो । बीयदिवसे य मड्डाए आणिज्जंतो खिल्लयं घडेंतो एइ । जोहारे कए वासुदेवेण पुच्छिओ - 'किं एयं घडिज्जइ ?' सो भणइ – 'जो वासियं बोल्लं बोल्लेही तस्स मुहे खाहिजिही' । तओ वासुदेवेण कामाभिभूओ निल्लज्जो ववहरंतो बारवईए नीसारिओ । नीसरंतस्स य पज्जुन्नेण दिन्ना विज्जा ।
पज्जुन्नकुमारो वि भीरुमच्चंतं खलियारेंतो भणिओ सच्चभामाए – 'किं तुमं न फिट्टसि ?' तेण भणियं - 'कत्थ वच्चामि ?' सा भणइ - 'मसाणं गंतूण चिट्ठाहि' । सो भणइ - 'कया पुण समागंतव्वं?' सा भणइ - 'जयाऽहं हत्थे घेत्तण संबमाणेमि'त्ति । सो वि य - 'जमाइसइ म करेमि'त्ति वोत्तं गओ मसाणे । संबो वि किंचि हिंडित्ता तस्समीवमागओ । दो वि मसाणभमीए कह वि किलेसेणं सो(लो) यस्स पभूयं मडयसुंकं घेत्तूण दाहं काउं देंति ।
इओ य सच्चभामाए भीरुकुमारविवाहत्थं मेलियमेगूणं कन्नयाणमट्ठत्तरसयं । तेसिं चेगा कन्नगा