________________
[३३१]
पुव्वविदेहे, दिट्ठो सीमंधरसामी वंदिओ य । पुट्ठो रुप्पिणिपुत्तवइयरं । तओ कहियं भगवया पुव्वजम्मसंबद्धं रुप्पिणि-पज्जुन्न-संबकुमारचरियं ।
___ ताहे उवलद्धवुत्तंतो उप्पइओ णारओ समागओ वेयड्ढपव्वए मेहकूडपुरे । दिट्ठो कालसंवरो । वद्धाविओ पुत्तजम्मेणं । तओ सो हिट्ठचित्तो – 'एहि नियपुत्तं दंसेमि'त्ति भणित्ता नारयं घेत्तूण आगओ पज्जुन्नकुमारसमीवं । दिट्टो य नारएणं सिरिवच्छंकियवच्छो रुप्पिणिसरिसरूवो पज्जुन्नकुमारो । तओ जायपच्चओ कालसंवरं संभासेत्ता उप्पइओ णारओ समागओ बारवईए । कहिओ पज्जुन्नकुमारवुत्तंतो वासुदेवाईणं । ताहे गओ रुप्पिणिसमीवं भणिया य - 'पुत्ति ! मा विसायं वच्च । अच्छइ तुज्झ पुत्तो वेयड्ढपव्वए पज्जुण्णणामगो सुहंसुहेण वडतो । तहा "पुव्वजम्मंमि मयूरीए जायविओयजणियकम्मविसेसओ सोलसमे वरिसे तुह पुत्तेण सह समागओ भविस्सइ"त्ति वागरियं भगवया सीमंधरसामिणा' । तओ सोऊणेयं मत्थए अंजलि कट्ट सीमंधरसामि वंदित्ता किंचि समासासियहियया रुप्पिणी चिट्ठइ त्ति ।
इओ य सो पज्जुन्नकुमारो गहियकलाकलावो जोव्वणत्थो जाओ । तओ तं दट्ठण जायाणुरायाए कणगमालाए चिंतियं – 'किं जीविएणं जइ एरिसं पुरिसरयणं न माणिज्जइ ?' तओ तमेगते सा भणइ जहा - 'भो भो पज्जुण्णकुमार ! इहेव वेयड्ढे उत्तरसेढीए नलउरं णाम विज्जाहरनगरं । तत्थ य गोरीवंसुब्भवो निसढो नाम राया । नेसही नाम तस्स पुत्तो । तस्साऽहं भगिणी । दिण्णा य मज्झ पिउणो(णा) सव्वविज्जाहिया गोरी नाम विज्जा । अण्णया य कालसंवरेण रूवखि(क्खि)त्तचित्तेण सव्वकज्जप्पसाहणि पन्नत्तिं णाम विज्जं दाऊण परिणीयाऽहं । न य एसो मं मोत्तूण अण्णं नारिं इच्छइ । तुमंमि पुण अहं सयमेवाऽणुरत्ता। ता मं माणेसु' ।
तओ सोऊणेयं पज्जुन्नो भणइ – 'माया तुमं, ता कहमेरिसं समायरामि ?' तीए भणियं – 'कयाइ अग्गिज्जालनयराओ समागच्छंतेहिं सिलोवरि तुमं पडिओ दिट्ठो । तओ घेत्तूणाऽऽणीओ संवडिओ य । न मज्झ जाओ । ता मा वियप्पेहि, सिग्धं मं भुंजसु' । तओ निब्बंधं णाऊण पज्जुन्नकुमारेण भणियं - 'जइ एवं ता कहमहं कालसंवराओ तुज्झ पुत्तेहिंतो य उव्वरिस्सामि ?' तीए भणियं – ‘मा भी(भा)हि । गेण्हाहि इमं गोरी-पण्णत्तिणामगं विज्जादुगं । जेण जेओ सव्वकज्जप्पसाहगो य भवसि' ।
तओ पज्जुन्नकुमारेण चिंतियं – “अहो खलु पुन्नोदओ अभिमुहो, जेणेसा सयमेव विज्जं पयच्छइ । ता गेण्हामि ताव इमाओ विज्जाओ सव्वविज्जापहाणाओ । परं जहाजुत्तं करिस्सामि" । तओ सो भणइ - 'देहि मे विज्जाओ, पच्छा जं भणसि तं करिस्सामि' । तओ दिन्नाए(ओ) तीए मयणुम्मत्ताए परमत्थमजाणंतीए दो वि विज्जाओ । घेत्तूण य साहियाओ पज्जुन्नकुमारेणं । तओ सो सिद्धविज्जो हक्कारिओ कामत्थिणीए । तओ तेण भणियं – 'एक्कं ताव तुमं माया जीए संवड्डिओ । बीयं विज्जादायग त्ति गुरुणी । ता न किं पि कामविसए वत्तव्वं' । तओ सो तं मोत्तुं बाहिं क[लं]बुयावावीतडंमि गंतूणोवविठ्ठो ।
इओ य तीए कणगमालाए निरासाए अघा(प्पा)णं नहेहिं विदारिऊण कोलाहलो कओ । तओ समागया पुत्ता य भणिया तीए – 'तुम्ह पिउणा पालिएण दुरायारेण पज्जुण्णेण पेच्छह जमणिच्छंतीए कयं' । तओ रुट्ठा ते पुत्ता गया कलंबुयावाविसमीवं । तं दट्ठण पहरिउमाढत्ता । विणासिया ते पन्नत्तीविज्जासहाएण पज्जुन्नकुमारेणं । तओ सोऊण पुत्तमरणं धाविओ कालसंवरो तेण समं जुज्झिउमाढत्तो । सो वि पज्जुण्णेण