________________
[ ३२९]
अण्णया य तेसिं भीमेण पल्लीवइणा समंतओ देसे लूडिए तस्सुवरि सबलवाहणो पयट्टो महू राया। अंतरा य महुस्स रण्णो सेवगो वड्डपुरसामी सो वीससेणो नाम राया । तओ सो वड्डउरमागयं महुं रायाणं सामिभत्तीए पाहुण्णेणं निमंतित्ता बहुखाण-पाणं भुंजावेइ । भुत्तुत्तरे य पाहुडे उवणीए भणिया ते चंदा देवी – 'पेच्छसु महुरायं देवोवमरूवं' । तओ सा सव्वालंकारभूसिया पत्ता नरिंदपायमूलं, महुस्स पाएसु पडिऊण अंतेउरं गया ।
तओ महू तीए रूवे मुच्छिओ तं बला घेत्तुकामो 'मा पगइविरागो भविस्सइ 'त्ति मंतिणा भणिओ संतो पल्लिं गंतूणं घेत्तूण भीमं पुणो णियत्तो वड्डउरं पत्तो । तओ तेण विस्ससेणो पूइय-सक्कारिओ वुत्तो 'अच्छ तुमं वीसत्थो रज्जं रट्टं च पालंतो, देविं च [मं अप्पेसु' । एवं] मग्गिओ जया न विसज्जेइ तया चंदाभं हरिउं हत्थिणाउरं पत्तो । विस्ससेणो वि पियाविओए दुक्खेण भूमीयले पडिओ, समासत्थो य विलवंतो खित्तचित्तो जाओ ।
अह अण्णया महुराया मंतीहिं समं ववहारं निरिक्खर । तओ तं ववहारं मोत्तुं सगिहं गओ चंदाभाए पुट्ठो 'किं सामि ! चिरावियं अज्ज ?' तेण वुत्ता जहा 'पारदारियववहारो आसि । सो न तीरए छेत्तुं ' । तओ सा हसिउं भणइ 'पारदारिओ पूजयेव्वो पउ (य) त्तेण' । तओ महू भइ 'जो निग्गहजोग्गो सो कहं पूइज्जइ ?' तीए वुत्तो 'जइ एवं, तो पढमं तुमं पारदारिओ' । एयं सुणिउं पडिबुद्धो लज्जिओ ।
-
—
—
एत्थंतरे सो वीससेणो डिंभपरिवुडो गायंतो नच्चंतो भमंतो कमेण हत्थिणपुरं पत्तो । रायमग्गमोइन्नो चंदाभाए दिट्ठो राइणो दंसिओ । तओ चिंतियमणाए 'मज्झ विओगे एरिसमवत्थं गओ एसोत्ति । सो वि राया वेरग्गं गओ बहुनरिंदमज्झे 'मया अयसो कओ'त्ति पच्छायावग्गिणा डज्झमाणो धुंधुनामपुत्तं रज्जे ठवेउं केढवेण सह पव्वइओ विमलवाहणगुरुसयासे, काऊण य विचित्ततवोकम्माई दुवालसंगधरा दो वि कयाणसणा महासुक्के देवलोगे सव्वसिद्धे विमाणे इंदसामाणिया सत्तरसागरोवमाऊ देवा जाया । सो य वीससेणो राया चंदाभादेवीविओगसंतत्तो तण्हा - छुहाभिभूओ तिण्णि वाससहस्साइं जीवित्ता कालं काऊण जोइसियविमाणवासी देवो जाओ । तओ अमरिसेण पुव्ववेरियं महुजीवं गवेसंतो वि महिड्डियदेवं ति न पेच्छइ । तओ आउक्खएण चुओ माणुसभवं पाविय तावसो जाओ । तत्थ वि काऊण तवं अण्णाणमोहिओ मओ संतो पुणो वि देवो वइमाणिओ जाओ । तत्थ वि वइरियमपेच्छमाणो चेव भोए भुंजइ । तओ चुओ बहुकालं भमियसंसारकंतारो वीससेणजीवो पुणो वि कम्मवसेण जोइसियदेवो धूमकेऊ
समुन्नति ।
एत्थंतरंमि य बारवईए नयरीए वासुदेवस्स रण्णो रुप्पिणीदेवी सुहपसुत्ता रयणिचरमजामे सुविणयंमि सेयगोवसहोवरि ठिए विमाणे समारूढमप्पाणं पेच्छंती पडिबुद्धा । तओ सा तं सुमिणयं कण्हस्स कहे । सो वि सुविणयपाढयस्स साहेइ । तेणाऽवि वृत्तं जहा 'सव्वजायवप्पहाणो रुप्पिणीए पुत्तो भविस्सइ' । तओ महासुक्काओ सो महुजीवदेवो चविउं रुप्पिणीदेवीए गब्भे उप्पन्नो ।
इओ य रुप्पिणीसुमिणयकहणकाले तव्वेलागयाए सच्चभामादासीए सव्वं सोऊण सच्चभामाए निवेइयं । तओ सा वि सवक्किरोसेणं सुविणयं कप्पेत्ता वासुदेवसमीवमागया भणइ 'अज्ज मए
*बन्धुसुतं राज्ये न्यस्य० इति त्रिषष्टिशलाकापुरुषचरिते (८/६/२१७) ।
—