________________
[३२६]
NNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNN
NNNNNNNNNNNNNNNN
NRNA
रुप्पिणी?' तेण भणियं - 'सिग्घिरे' ('सिरिघरे')। [त]ओ सा सेसदेवीसहिया तत्थ गंतुं लच्छिट्ठाणट्ठियं रुप्पिणि दट्ठण भणइ - 'अहो ! चित्तयरस्स विण्णाणं जेण एरिसा सिरी निम्मविया' । तओ तं पणमिऊण सच्चभामा विन्नवेइ जहा - 'भयवइ ! जइ आगंतुगदेवि रूवाइरहियं करेसि, अहं तं रूवाइणा जिणामि, तओ ते पूयं करिस्सामि'त्ति वोत्तुं गया कण्हतिए पुच्छइ – 'कत्थ सा तुम्ह वल्लहेरी ?' तओ सो गओ सिरिघरं देवीहिं समं । तओ उट्ठिया रुप्पिणी भणइ – 'कओ पणमामि ?' तेण सच्चभामा दंसिया । तीए वुत्तं – 'मया एसा पुव्वमेव वंदिया' । तओ कण्हेण हसिऊण भणियं – 'लच्छिभगिणीवंदणेऽदोसो' ।
तओ गया सगिहेसु । दिण्णो य से धण-कणय-आभरण-वत्थ-रह-दासी-दास-महल्लगाइओ बहुओ रिद्धिसमुदओ । सच्चभामा वि तं सोउं गाढं मच्छरमुव्वहइ ।
_रुप्पिणीए य कण्हेण सह विसयसुहमणुहवंतीए सहेज्जि(ल्लि?)या जाया जंबवइ त्ति जंबवइकहा भण्णइ -
बारवईए कण्हेणाऽऽगओ नारओ – “दिटुं किंचि चोज्जं ?' ति पुच्छिओ । णारएण वुत्तं जहा - 'वेयड्ढे जंबवो विज्जाहरराया । सिवचंदा तस्स देवी । ताण पुत्तो वीससेणो । जंबवई से धूया । तारिसी णत्थि भारहे अन्ना कन्ना । सा य कीडत्थं निच्चं गंगमेइ । तं दट्टण तुब्भंतियमागओ' ।
__ तओ तव्वयणाणंतरमेव सबल-वाहणो गओ कण्हो तं पएसं । दिट्ठा य सहीपरिवारा जंबवई । गहिया य कण्हेण । तओ जाओ महक्कंदो । लद्धवुत्तंतो य आगओ से पिया खग्गखेडयहत्थो । सो य अणाहिट्ठिणा जिणिऊण वसीकओ [आणीओ] कण्हसमीवं । दिण्णा य तेण कण्णा मुणिवयणकहणपुव्वं । तं च दाऊण णिक्खंतो जंबवो । वीससेणो य नीओ बारवइं । तओ जंबवईए कण्हेण जहा रुप्पिणीए तहा पासायदाणाईयं सव्वं कयं । जाया य जंबवई रुप्पिणीए पाणप्पिया ।
तहा अण्णाओ वि कण्हेणाऽऽणीयाओ भज्जाओ । तं जहा – सिंहलदीवाहिवईणो हिरण्णलोमस्स धूया लक्खणा नाम । रि(र)ट्ठवद्धणणिवतणया सुसीमा नाम । वीइ(य)भयसामिणो दुहिया गोरी नाम । रुइरस्स रण्णो दुहिया पउमावई णाम । तओ गंधारदेसे पुक्खलावईए नयरीए नग्गजिपुत्तो चारुदत्तो णाम राया, तस्स गंधारी णाम भगिणी अईव रूववई कण्णगा वासुदेवेण कह वि सुया । इओ य सो चारुदत्तो दाइएहिं परिभविज्जंतो गंधारिं घेत्तूण वासुदेवंतियमागओ। दिण्णा य सा तस्स । परिणीया य सा तेण । तओ दाइए निद्धाडेत्ता निवेसिओ चारुदत्तो णियरज्जमि । रामेण वि रेवइमाइयाओ अणेगाओ भज्जाओ परिणीयाओ त्ति ।
अण्णया रुप्पिणीए णियभवणत्थाए समागओ अइमत्तरिसी । तं दट्टण सच्चभामा वि तत्थेवाऽऽगया। तओ सो समुचियं काऊण पुच्छिओ रुप्पिणीए - 'भयवं ! मह पुत्तो भविस्सइ न वा ?' तओ 'वासुदेवसमो ते पुत्तो भविस्सई'त्ति वोत्तुं गओ मुणी ।
एत्थ य 'वासुदेवसमो'त्ति जंपते मुणिमि, 'मह पुत्तो होहिइ'त्ति झडत्ति सम्मावियणियपुच्छाए सच्चभामाए मुणिवयणमप्पणो मन्नंतीए भणिया रुप्पिणी – 'वासुदेवसमो मे पुत्तो भगवया कहिओ' । तओ रुप्पिणी भणइ – 'रिसिवयणं छलेण [ण] फलइ' । एवं च पुत्तुप्पत्तिविवाएणं जुज्झंतीओ दो वि गयाओ कण्हसमीवं ।