________________
[३२४]
NRNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNN
ढक्कियं बारं । अचिंतपहावयाए य महामुणिस्स खिसाणिमित्तो सत्तमे दिवसे जाओ तीए सडहडंतो कुट्ठवाही । तओ निव्विण्णा पविसिऊण जलणे मया । तओ तंमि चेव गामे परियट्ठगेहे जाया सुट्ठ अणिट्ठा गद्दभी । तओ मा(म)या तत्थेव गड्डासूयरी होउं सुणही जाया । तओ वणे भमंती दवग्गिणा दड्डा भावविसेसेण य बंधिऊण मणुआउयं भरुयच्छणयरसमीवे नम्मयातीरगामे धीवरस्स दुहिया काणा नाम दुग्गंधा दोहग्गिणी जाया । तीए य गंधमसहमाणेहिं माया-पिऊहिं नईतीरे निवासत्थं कुडिया कया । सा य उम्मुक्कबालभावा नावाए लोगं उत्तारिती अच्छइ । अण्णया भवियव्वयानिओगेण सो चेव साह सीयालए तंमि पएसे समागंतूण काउस्सग्गेण ठिओ । दिट्ठो य तीए – 'कहं एस महप्पा एवंविहे सीए सव्वं रयणि गमेहि'त्ति कट्ट तीए आणेऊण तणाइयं तस्स पासेसु कयं आवरणं । अइक्कंता रयणी । पहाए पडिया तस्स पाएसु । भद्दग त्ति कट्ट भगवया साहिओ धम्मो । तं च पेच्छंतीए चिंतियं – 'कहिं एस भगवं मए दिट्ठपुव्वो ?' तओ सो चेव पुच्छिओ । साइसयनाणिणा य तेण कहिओ सव्वो वि पुव्वभववुत्तंतो । साहुदुगंछाए य तुमं एरिसा दुगंधा जाया । तओ तीए वि जायं जाईसरणं । खामिओ य पुव्वावराहं साहू, साविया य जाया ।
तओ करुणापवन्नहियएण साहुणा समप्पिया सा धम्मसिरिणामाए अज्जियाए । तीए य समं विहरंती पत्ता एगं गामं । तत्थ य समप्पिया अज्जाहिं नाइ(य)लसावगस्स । तेण य धरिया सा सबहुमाणं। अइक्कंता य [बारस वरिसा] एगंतरोववासनिरयाए देवपूयाइपरा । तओ णाऊण समासण्णं मरणसमयं कयाणसणा समुप्पण्णा अच्चुयेंदस्स पंचवण्णपलिओवमाउया अग्गमहिसी ।
तओ चुया समुप्पण्णा एत्थेव भारहे वासे वराडविसए कुंडिणीए नयरीए भेसंग्गस्स रण्णो जसमईभारियाए कुच्छिसि धीयत्ताए । जाया य कालक्कमेणं । कयं च से नामं रुप्पिणि त्ति ।
तओ जोव्वणत्था रुप्पिणी सच्चभामावमाणिएण णारएणाऽऽगंतूणं लद्धसम्माणेण वुत्ता - 'पुत्ति ! कण्हस्स अग्गमहिषी(सी) भवसु' । तीए वंदिऊण सो भणिओ – 'भगवं ! को एस कण्हो ?' तेण भणियं - 'भरहद्धसामी सव्वकंचणमयबारवइणगरीणिवासी अप्पडिरूवधारी जइ कण्हो वि न जाणिओ ता किं तुह माणुसजम्मेणं?' सोउं चेमं जाओ तीए कण्हस्सुवरि महाणुराओ । जाणिऊण य तं तहाविहं तीए रूवं पडे लिहिऊण णारओ कण्हस्स दंसेइ । कण्हेण भणियं – 'भयवं ! का एसा देवया ?' नारएण भणियं - 'न एसा देवया किंतु माणुसी । कच्छकुंडणीए णयरीए रुप्पिस्स रण्णो भगिणी' ।
तओ कण्हेण संजायाणुरागेण तीए वरणत्थं रुप्पिस्स पेसिया दूया । तेणाऽवि 'गोवाला हीणजाइय' त्ति काउंन दिन्ना । दिन्ना य माउलवेसएण भाउणो दमघोसपुत्तस्स सिसुपालस्स रन्नो । तं च जाणित्ता पुफियाए धावीए रुप्पिणी [ए] गंते वुत्ता जहा – 'वच्छे ! बालभावे तुमं मज्झ अंकगया दिट्ठा अइमुत्तयमुणिणा वुत्ता य तेण "जहेसा कण्हस्स अग्गमहिसी भविस्सइ" । तओ मए सो वुत्तो – “कहं सो नायव्वो ?" सो वि - "जो अवरसमुद्दतीरे बारवइं णिवेसिस्सई''त्ति वोत्तुं गओ । संपयं ते कल्लाणमुवट्ठियं । कण्हेण य तुमं वरिया । सो य ते भाउणा विमाणिऊण सिसुपालस्स तं दिन्ना' । तीए वुत्तं – 'कहं मुणिवयणं अन्नहा होही ? जं एत्थ जुत्तं तं तुमं चेव जाणासि' ।
तओ पिउसियाए तं कण्हसंगमलालसं णाऊण पेसिओ पच्छन्नं कण्हस्स दूओ जहा – 'माघसुद्धट्ठमीदिणे ★ भीष्मकस्य ।