________________
[३२०]
खुज्जेणुत्तं - 'वच्चसु, मा हु विसायं; करेहि सामग्गि । जेणाऽऽसहिययविज्जं, जाणेऽहं नेमि ता सिग्छ' ।। तो रण्णा तस्स रहो, समप्पिओ दो तुरंगमा जच्चा । खुज्जेण वि ते विहिणाऽहिवासिउं जोहिया मोसे ॥ तत्तोऽप्पपंचमनिवो, चडाविओ; सारही सयं जाओ । गहियदुबिल्लो विज्जं, हएसु तं संकमावेइ ॥ तो जंति जवेणऽस्सा, वाएणऽच्छोडियं च निववत्थं । पडियमहो; भणइ निवो, - 'भो ! तुरए खुज्ज ! खंवेहि' ॥ तेण वि खंविय भणिओ, जोयंतो हेट्ठओ - 'किमेयं ?'ति । भणइ निवो - 'वत्थ महं, पडियं वाएण जोएमि' ॥ खज्जो वि - 'नियसि वत्थं, जोयणपणवीसमागओ किं ति ?' | बेंतो निवेण भणिओ, – 'कहमेत्तियमागया झत्ति ?' ॥ खुज्जेणुत्तं – 'मज्झिमतुरया तेणित्तियं मुहुत्तेणं । पत्ता; जइ पुण सारा, होता ता बिउण्णयं जंता ॥ तो दहिवन्नो मग्गे, वहेडयं भणइ दट्टमइप(फ)लियं । 'खुज्जेमाण फलाणं, कहेमि ते संखमगणेत्ता' ॥ पुट्ठो तेणऽट्ठारस-सहस्ससंखाणि कहइ; तो खुज्जो । भणइ 'गणामो'; रण्णा, वुत्तं - 'गुरु लग्गए वेला' ॥ खुज्जेण निवो भणिओ, – 'मा सा(भा)हि जि(ज)मेगमुट्ठियाएणं । तुह संमुहाणि पुरओ, पाडेमीमाणि सव्वाणि' ॥ काउं तहेव गणिउं, सपच्चओ भणइ – 'कह तए नायं ?। भणइ निवो - 'विज्जाए', सो भणइ - 'ममाऽवि तं देहि' ॥ तो देंति परोप्परमासहियय-संखाण दो वि विज्जाओ । चडिउं रहं च चलिया, इओ य गोसंमि दमदंती ।। दटुं सुमिणं साहइ, तायस्स जहा – “णि(णे)ऊण हं गयणे । निव्वुइदेवीए कयं, कोसलपुरं नंदणुज्जाणं ॥ तब्भणियाऽहं चडिया, साहा(सहया)रोवरि सुपुप्फफलकलिए । दिण्णं च करे वियसिय-सयवत्तं मे तहऽण्णो वि ॥ सहयारोवरि चडिओ, विहंगमो आसि सो [य] पडिय'त्ति । भीमरहेणुत्तं – 'सुण, जा दिट्ठा निव्वुई देवी ॥ सा तुज्झ पुण्णरासी, समुट्ठिया; जं च कोसलुज्जाणं । गयणगयं दिटुं तं, कोसलरज्जं च विमलं ते ॥ जो उण पुप्फिय-फलिओ, दिट्ठो सहयारपायवो सो वि । नलराया; तेण समं, तमज्ज सयवत्तमहि ! मिलसि ॥
