________________
[३१८]
कुंभत्थलंमि चडिउं, वसीकयं नेइ रायपासंमि । रण्णा वि खुज्जगलए, कंचणमाला गलोलइया । तुरियमाल(लान)खंभे, संजमियंमि य गए गओ खुज्जो । रायंते तेणुत्तो, – 'खुज्जऽण्णं किं मि(पि) जाणेसि ?' ॥ खुज्जेण 'सूरपागं, जाणामि रसोइ'मेवमुल्लविए । भणइ निवो – 'नलपासे, सा मे भुत्ताऽऽसि ता कुणसु' ॥ ढोयावियं च रण्णा, खुज्जस्स रसोइजोग्गमुवगरणं । सव्वं पि तं च घेत्तुं, पासायोवरि चडइ खुज्जो ॥ सूरविज्जं जवेंतो, चरुआइसु खिवइ तंदुलाईयं । सूरविज्जाभिमंतिय-वत्थजुगेणं च ढक्केइ ॥ थोववेलाए तत्तो. दहिवण्णं सहिउं भणड खज्जो । 'सिद्धं सव्वं भुंजसु', राया वि लोयसयसहिओ ॥ तं भोत्तुं परमरसं, राया चिंतइ – “किमेस नलराओ ? । अहवेत्थ कुओ पत्तो ?, सो जोयणसयदुगंतरिओ" ॥ दिण्णं वत्थाहरणं, लक्खं टंकाण; गेण्हए खुज्जो । गामसयं दिज्जतं, तं न लेइ; तो तं भणइ राया ॥ 'भण किं दिज्जउ ?' तेण वि, 'जइ एवं ता तए न रमियव्वो । आहेडओ'त्ति भणिए, दहिवन्नो लेइ तन्नियमं ॥ कइया वि पुच्छिओ पुण, 'खु(कहे?)ज्जासु को तुमं ति सब्भावं ?' । खुज्जो वि कहइ, – 'कोसल-पुरि नलरायस्स सूयारो' । सो कुब्बरेण जूए, जित्तो, पडिओऽडवीए कालगओ । दमदंतीए सहिओ, अहमागओ तो तुहोलग्गो ॥ सोउमिमं दहिवण्णो, नलमयकिच्चं सपरियणो कुणइ । भीमरहंते य गओ, कज्जेण कयाइ से दूओ ।। सो भणइ - 'सूरपागी, सूयारो जारिसोऽम्ह वसइ गिहे । कत्थ वि न तारिसोऽत्थी', तं सोउं भणइ दमदंती ॥ 'ताय ! पच्छण्णदूओ, पेसिज्जउ तत्थ कोइ; जेणऽन्नो । सूरपागं न जाणइ', रण्णा वि दिओ कुसलनामो । पट्ठविओ सुहसउणो, खुज्जते जाइ दट्ठ चिंतेइ । 'कत्थ नलो ? कत्थेसो ?', तहा वि सो पढइ गाहमिमं ॥ "पुरिसो नलस्स तुल्लो, नऽन्नो भुवर्णमि निद्दओ अत्थि । जेणाऽरन्ने चत्ता, दमदंती सावयाइण्णे' ॥ सोउमिमं रोवंतो(तं), खुज्जं तं दट्ठ भणइ कुलय(कुसल)दिओ । 'किं रोवसि ?' तेणुत्तं, – 'जं कलुणमिमं तए पढियं' ॥
