________________
[३१४]
तो सो मुक्को मण्णइ, जं 'जणणी मह'; कयाइ एगते । पुट्ठो दमदंतीए, 'तमेत्थ पत्तो कुओ सुयणु ! ?' ॥ सो भणइ 'माय ! सुम्मउ, सुपइट्ठपुरे वसंतनामस्स । सत्थवाहस्स पिंगल-नामो दासोऽहमइवसणी ॥ तत्थ मए तं सामिणि !, बहुसो दिट्ठाऽसि तो गुहावासं । मोत्तु जया नीसरिया, तया वसंतो बहुं भमिउं(ओ) ॥ तुज्झ कए; न य दिट्ठा, दुहिओ जसभद्दसूरिभणिओ वि । कयसत्तदिणोवासो, जिवाविओ कह वि लोएणं ॥ तो कइया वि वसंतो, सपाहुडो जाइ कुब्बरनिवंते । तेण वि सम्माणित्ता, सो च्चिय सामी कओ तत्थ ॥ खत्तं च वसंतगिहे, खणिउमहं गहियसारभंडारो । नट्ठो मग्गे दिट्ठो, चोरेहिं ल्हसिउं(लूडिउं) मुक्को । तो पत्तो एत्थ पुरे, रिउवण्णनिवस्स सेवओ जाओ । चंदमईए दिट्ठा, रयणकरंडी य कह वि मए । तं च चोरित्तु चलिओ, दिट्ठो रण्णा य वज्झमाणत्तो । जीवाविओ तएऽहं, वयमिण्हि घेत्तुमिच्छामि' ॥ सा भणइ – 'तए विहियं, न जुत्त' मेत्यंतरंमि तत्थेव । साहूणं संघाडो, तीए पडिलाहिउं भणिओ ॥ 'भयवं ! पिंगलमेयं, दिक्खह' वसहीए ते वि दिक्खंति ।
देव-गुरुकिच्चनिरया, दमदंती देइ दाणं ति ॥ इओ य वेयब्भपुरे णायं भीमरहेण - हारियरज्जो नीसारिओ कुब्बरेण नलो । सो य दमदंतीए सह पविट्ठो महाडविं न जाणिज्जइ जीवइ मओ वा । तओ पुप्फदंतीए सह सुट्ठ दुक्खिएण भीमरहेण नलन्नेसणत्थं सव्वत्थ पेसिओ हरिमित्तो नाम रायबडुओ । सो य हिंडंतो पत्तो अचलपुरं । गओ चंदजसासमीवं । पुच्छिओ तीए भगिणी-भाणेज्जइकुसलवत्तं । सो भणइ – 'सव्वत्थ कुसलं नलं दमदंति च मोत्तुं' । तओ सा चमक्किया भणइ – 'किं कारणं ?' । साहिए य हरिमित्तेण सरूवे चंदजसा संतेउरा पलावं काउमाढत्ता । हरिमित्तो वि वाउलत्तणओ भोयणमलभमाणो सुट्ठ भुक्खिओ त्ति गओ दाणसालाए। दिट्ठो दमदंतीए । परियाणिऊण दिण्णमासणं । हरिमित्तो वि तं परियाणिय लग्गो कंठे । अवि य -
'हा हा ह'त्ति भणंतो, रोवंतो तीए व कंधरविलग्गो । विलवइ कलुणपलावो, 'हा सुंदरि ! केयमावत्था ? ॥ भमिया सयला पुहई, तुह कज्जेणं मए; न दिट्ठा य ।
ताय-जणणीण य तए, किं वा नो पेसिया वत्ता ?' ॥ एवं च बहुं विलविऊण हरिद(मि)त्तो तुरियं गओ चंदजसं भणइ - 'लद्धा मए दाणसालाए दमदंती' । तं सोउं चदंजसा [चंदमई]-सहिया जवेण तत्थ गया । दटुं तं दमदंति कंठे घेत्तूणिमं भणइ -
