________________
[३१३]
तं कहिऊणाऽऽणीया, दमदंती णमिय भूमिमुवविठ्ठा । पुट्ठाऽवत्थं साहइ, जा धणदेवस्स सिट्ठाऽऽसि ॥ दमदंती नो लक्खइ, चंदजसं; सा वि पुव्वदिलृ पि । दमदंतिं परियाणइ, न; जमज्ज वि निव्वियप्प त्ति । भणिया चंदजसाए, – 'चंदमई मे जहा पढमधीया । तह तं बीया धीया, घरमेआए सहऽच्छ सुहं' ॥ 'दमदंती विय(व) नज्जइ, विणयाइगुणेहिं पुत्ति ! चंदमइ !' । भणियं चंदजसाए, - 'अहवा कुओ संभवो तीए ? || जेण चउयालजोयण-सएण सा वसइ कोसलपुरीए ।। नलपत्ती संपत्ता, अम्हाण वि सामिणी अह कुओ ?' ॥ तत्थ य सा नयरे(राओ), बाहिं [णिच्चं] दवावए दाणं । दीणाणाहाईणं, तं सोउं भणइ दमदंती ॥ 'जइ तुह भावइ ताऽहं, गंतूणं देमि दाणसालाए । दाणं दीणाईणं, मा तत्थ पई वि मे एज्जा' ॥ चंदजसाए भणियं, – 'पुत्ते(त्ति) ! सूरुग्गमाओ तं दाणं । जावऽत्थमणं दाउं, कह सुकमाला तमं चयसि ?' ॥ सा भणइ - 'जहासत्ति, दाउं तुम्हतियं पुणऽच्छिस्सं' । चंदजसाए भणियं, - ‘एवं कुरु जा पई लहसि' ॥ सा पासपरियणाओ, सुणइ य 'दमदंतीमाउसीम' त्ति । तह वि स-सत्ता तीए, दुत्था वि न साहएऽवत्थं ॥ एवं च तत्थ दाणं, देंती पेच्छइ कयाइ सा पुरिसं । बद्धमइ(ह) तलारेहिं, निज्जंतं भणइ – 'को एसो ?' ॥ भणियं च तलारेहिं, 'रयणकरिडिं हरित्तु वच्चंतो । चंदमईए तणियं, एत्तो; तेणेस वि(व)ज्झो'त्ति ॥ चोरो वि मरणभीओ, दमदंतिं नमिय भणइ - ‘मं रक्ख' । सा वि 'मा भाहि' बेंती, सावइ 'जइ हं सइ(ई) का वि ॥ तुटूंतु बंधणाई, ता तुरियमिमाणि' घेत्तु भिंगारं । जा छंटइ तिव्वारं, ता ताणि तडित्तु(तड त्ति) तुट्टाणि ॥ तो लोयरवे जाए, रिउवण्णनिवो वि तत्थ संपत्तो । तं दट्ठण अइसइउ(अं), दमदंति भणइ - 'न हु पुत्ति ! ॥ जुत्तो तक्करमोक्खो, जम्हा सिट्ठस्स पालणं भणियं । दुट्ठस्स निग्गहो च्चिय, ता मेल्लसु जेण मारेमो' ॥ सा भणइ - 'निव ! न मारो, दिदुस्स मए अत्थि तेण चोरो वि । मुच्चउ मे खमिउमिमो, न चोरियं संपयं काही' ॥
