________________
[३१२]
तुब्भेहिं सहाएहिं, वसिमं जइ ताव किंचि पावेमि । ता तत्थ गमेमि दिणे, जा आगच्छइ सो पई मज्झ' ॥ सो भणइ – 'सत्थसहिओ, अचलपुरमहं तुमं पि चल [सहिआ]' । सा वि य निव्वुयहियया, तेण समं जाइ मग्गंमि ॥ तो धणदेवेणेसा, पु(दु)ब्बलदेह त्ति पवहणारूढा । निज्जइ गिरिगुहमेगं, गंतुं चाऽऽवासिओ सत्थो ॥ रयणीए दमदंती, वणगहणे सुणिय कस्सई सदं । भणइ – 'धणदेव ! कोऽवीह[ऽत्थि] सो कुणइ देवमु(थु)इं ॥ जइ तुह भावइ जामो, दट्ठमिमं' मण्णियंमि दो वि गया । पेच्छंति पडउडित्थं, नरमेगं देवपु(थु)इमुहलं ॥ दटुं च पडे लिहियं, पडिमं नीलं लवेइ दमदंती । 'को भद्देमो देवो ?', सो भणइ – 'सुणिज्जउ' कहेइ ॥ 'धणदेवो च्चिय जाणइ, वणिओऽहं कंचिनयरिवत्थव्वो । धम्मगुत्तो य सूरी, पत्तो रइवल्लहुज्जाणे ॥ वंदित्तु मए पुट्ठो, - "ममऽत्थि मोक्खो न वा ?" भणइ सो य । "होहेसि सुरो; चुओ तं, म( मि )हिलाए पसण्णचंदणिवो ॥ मल्लिजिणदंसणेणं, बुद्धो मोक्खं च तत्थ वव्वि(लब्भि)हसि । ता तं चिय झायंतो, चिट्ठसि जा जासि मोक्खं'"ति ॥ तेणेमं मल्लिजिणं, लिहिऊणाऽऽराहिउं समाढत्तो । चिट्ठामि'; तं च सुणिउं, दमदंती वि य थुणइ मल्लिं ॥ पुट्ठा य - 'काऽसि ?'; साहइ, धणदेवो तस्स तीए जं कहियं । सो भणइ – 'कस्स दोसो, दिज्जउ पुव्वकयं मोत्तुं ?' || तो जंति नियावासं, कमेण सत्थो वि बाहिमचलपुरं । पत्तो; धणदेवेणं, भणिया – 'जाहीह तं वच्छे !' ॥ सा वि नमियचलणा से, सोयत्थं णयरिवाविमझमि । जा पविसइ ता गहिया, वामे चलणंमि गोहीए ॥ तो भणियनमोक्कारा, मुक्का; तीए वि विहियसोया य । णयराभिमुहं होउं, निविसइ वावीवरंडीए । तत्थ रिउवण्णनामो, राया; देवी य तस्स चंदजसा । धीया चंदमई से, भगिणीधीया य दमदंती ॥ चंदजसादासीओ, वावीए पाणियत्थमागयाओ(मायाओ) । तं दद्रं रूववई, तीसे साहिति; सा भणइ ॥ सिग्घा(ग्घ)माणे[ह] जं सा, चंदमईए सही विवाहमि । होही; ममावि धीया, [इहं] संठिया' तओ ताहिं ।।
