________________
[ ३१० ]
तो सव्वे संबुद्धा, जाया सुस्सावया; वसंतो वि । तत्थेव निवेसावइ, सुपडं नाम रम्मपुरं ॥ करेइ संतिभवणं, तंमि य ण्हवणाइ कुणइ सत्तीए । दमदंती वि णमंसइ, णिच्चं तं चेव संतिजिणं ॥ अह गोसंमि कयाई, दमदंती थोउमुट्ठिया जाव । ताव वसंतो पत्तो, तत्थेव सपरियणो झत्ति ॥ वंदित्तु भणइ 'परिहेहि पुत्ति ! पट्टंसुआई सेआई' । सा वि परिहइ तो सो, तुट्ठो [ संतो] गओ भवणं ॥ अह मज्झरत्तसमए, नगोवरि कयाइ दट्टुमुज्जोयं । देवाण तूरसद्दं, सोउं चाऽऽरुहइ दमदंती ॥ तत्थेव तओ पत्ता, वसंत - तावसजणा वि; तेहिं समं । दट्टु केवलिमहिमं, वंदित्तु कमेण बइसेइ ॥ साहेइ केवली तो धम्मं एत्थंतरंमि देवेगो । तत्थाऽऽगंतुं केवलि, -मभिवंदिय गेण्हइ करेणं ॥ दमदंति भणइ तओ, 'सीसोऽहं तावसस्स कुलवणो । कच्च (प्प)रणाम [इ]हाऽऽसी, पंचग्गितवोरओ माणी ॥ न य सेसतावसेहिं, पुज्जिज्जतो त्ति निग्गओ कुद्धो । कसिणरत्तीए पडिओ, दंता गिरिकंदरे भग्गा ॥ नय केणइ विण्णाओ, तत्थ ठिओ सत्तमंमि दिवसंमि । मरिऊण तावसोवरि, कुविओ जाओऽडवीसप्पो ॥ पुच्छ(दट्टु?)मिह धाविओऽहं, डसणत्थं ते तए वि मुकारं । पढिऊणं धरिओ तो, हिंडित्तु गओ तुहं भवणं ॥ तत्थ य तुमं पि पत्ता, वरिसंतं जलहरं जया धरिउं । धम्ममेसिं कहंती, तयाऽहमवि तावसे दट्टं ॥ चितेमि 'मए दिट्ठा, कत्थेमे ?' जाव जायजाइसरो । संबुद्धो अणसणमओ, जाओ सोहम्मओ देवो ॥ कुसुमप्पहोत्ति नाउं दिन्नोवओगो य तं गुरुं दट्टु । वंदेउमागओऽहं, कयकिच्चो संपइ गमिस्सं' ॥ इय भणिउं सो देवो, कुलवइणो गंतुमाह तं सव्वं । 'जो तुम्हमुवरि कोवो, मए कओ सो खमेयव्वो' ॥ तो कड्डित्तु गुहाओ, नियदेहं नंदिरुक्खमोलइउं । भणइ जणं 'भो लोया !, कोहेणेयारिसा हुंति' ॥ जाइ सुरो तो ठाणं, केवलिमूलं च कुलवई पत्तो । सम्मं सुअसुरचरिओ, संबुद्धो भणइ 'मं दिक्ख' ॥
-
