________________
[३०५]
NNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNN
पुहई विक्कमसज्जा, जो बलिओ सो य भुंजइ ण भंती । तो तु(जु)झं देउ नलो, ममाऽहवा मुयउ दमदंति ।। अह जंपइ नलकुमरो, भिउडिं काऊण गहियदंतोट्ठो । 'रे रे कण्हरकुमरा !, मह पुरओ जंपसि किमेवं ? ॥ जइ सच्चं नियपिउणा, रे जाओ तं सि पाव ! निल्लज्ज ! । ता सज्जो होसु लहुँ, जेणऽज्ज मलेमि तुह माणं' ॥ तो रोसारुणनेत्तो, परोप्परं जाव मंडलग्गाई । कइंति ताव सहसा, दोण्हं पि बलाणि मिलियाणि ॥ तो दमदंती निव्वुइ-मा(म)णा अह 'जइ हं सई सभिंगारा । ता दोण्हं पीमाणं, भयवइ ! संती लहं होउ' ।। भणिऊणिमं च तीए, भिंगारजलेण तिन्नि छंटाओ । जाव दिन्नाओ ताव य, समागओ कण्हरकुमारो । नलचलणनओ जंपइ, - 'सुपुरिस ! जं दूमिओ मए किमवि । तं खमसु सयलमिण्हि, भिच्चोऽहं ते न संदेहो' ॥ तो चोज्जियाण पुरओ, बा(ब)लाधरिए(या)ण रायलोयाणं । भीमरहो वीवाहं, विच्छड्डेणं करावेइ ॥ सेसागयरायजणं, कओचियं पट्ठवेत्तु तो समए । सम्माणिऊण मुक्को, नलो वि दमदंतिसहिओ त्ति ॥ पत्तो य कोसलाए, दमदंतीए समं विसयसोक्खं । भुंजइ किंरू(तू)वहओ, जूयव्वसणेण गरुएणं ।। निसढो नलस्स रज्जं, जुवरज्जं कुब्बरस्स दाऊणं । संसारविरत्तमणो, पव्वइउं जाइ दियलोयं ।।। अह परिसमुद्दिसित्ता, भणइ नलो – 'केत्तिया मही भुत्ता । निसढेण ?; केत्तिया मए ?', त्ति ते बेंति - 'भरहद्धं ॥ निसढेण तिभागूणं, वु(भु?)त्तं सयलं पि तं तए किंतु । दोजोयणसयदूरे, तक्खसिलाउरि कयंबनिवो ॥ नो आणं ते कुणइ, महाबलो'त्ति कुविओ वि तस्स नलराया । पेसइ मागहदूअं, सो वि गओ तत्थ मासेणं ॥ तं भणइ - 'कुल(ण) नलाणं', तेणाऽवि वी(नी)सारिओ विडंबित्ता । वीसदिणाग[य] दूओ, नलस्स साहेइ सविसेसं ॥ तत्तो सबलो गंतुं, सबलेण जिओ नलेण सविलक्खो । काउस्सग्गं काउं, ठिओ कयंबो त्ति संसित्ता ॥ तस्स सुओ जयसत्ती, रज्जे ठविओ; अह कोसलपुरीए । पत्तो नलोऽहिसित्तो, तिक्खंडवइ त्ति सव्वेहिं ॥
