________________
[ ३०४]
कुंडलापुरीए भीमरहस्स रण्णो पुप्फदंतीए देवीए वणदवपेल्लियं सेह (य) हत्थि राउलं पविसमाणं पभायसुमिणयंमि पेच्छंतीए गब्भंमि संभूया धीया । कयगोसकिच्चा य देवी तं साहेइ रण्णो । सो वि पुण्णाहियगब्भसंभवं सूएंतो जाव चिट्ठइ तावाऽतक्किओ चेव कुओ वि संपत्तो तत्थ सेयहत्थी । सो य सयं वियणिय(विणमिय) खंधमारोविऊण रायाणं देवं च समुच्छलंतमंगलसद्देण भमिउं पुरीमग्गेसु तओ पुण वि ते मोत्तुं सट्ठाणे गुलगुलायमाणो गओ सलीलमालाणखंभं ।
एत्थंतरंमि य तत्थाऽऽगयखयर - किन्नराईहिं कुसुमवुट्ठि जयजयसद्दं च काऊण भणियं - 'महाराय ! तुहेमाए पुरीगोत्तदेवयाए निव्वुइणामिगाए नूणमाणीओ दमो णामेसो दंती । ताऽवस्सं भाविणी काऽवि तुह साइसया धीया । तीए य कायव्वं णाम दमदंति त्ति' । तं च सोउं तुट्ठो राया निव्वुइं पूइऊण नमंसइ । तओ समयंमि पुप्फदंती पसूया धीयं । तीए य पुव्वि जिणपडिमातिलयदाणजणियपुण्णोदएण निडालंमि दीवयसिहासमं भासुरतिलयं साहावियं दट्ठूण तुट्ठो करावेइ पुरीए राया सत्तदिणाणि वद्धावणयं । तओ मासंमि पुन्ने पइट्ठियं नामं दमदंति त्ति ।
--
व ंती य सा सुहंसुहेण किंचूणट्ठवरिसा रन्ना समप्पिया कलागहणत्थं सावगोवज्झायस्स । सो वि कमेण गाहित्तु नीसेसकलाओ पडिहाराणुण्णाओ भीमरहपासे [समागओ तीए सह ] । तं च बहुदिवसाणं सुटुक्कंठिया कंठे घेत्तूणं रोवंती दमदंती भणइ - 'ताय ! किमहं तए चत्ता ?' राया वि • पुत्ति ! तुमं पाणप्पिया मए न चत्ता किंतु कलागहणत्थं समप्पिय'त्ति वोत्तुं सहत्थेण धोवियमुहमुच्छंगे काऊण पुच्छइ 'वच्छि ! कहसु कलाओ' । तीए वि निक्खोभाए सहस त्ति सच्चवियाओ चित्त - गंधव्व-नट्टाइकलाओ । साहिओ वायरण-छंद-लंकाराइसत्थपरमत्थो । पय (इ) ट्ठिओ य जुत्ति (त्ती) ए पडिजुत्तीहिं जिणधम् । तुट्ठो राया सहस्साहिएणं दीणारलक्खेणं पूइऊण कलायरियं विसज्जेइ ।
—
दमदंतीए वि पुण्णाहियत्तणु (ण) ओ निव्वुइदेवयाए पच्चखमागंतुं 'वच्छे ! पूइज्जसु णिच्चमिमं, जेण तुमं पि जयपुज्जा भवसि’त्ति वोत्तुं समप्पिया भविस्ससंतिजिणपडिमा । सा वि तं दट्ठूण तुट्ठा पायवडणुट्ठिया विहियंजली निव्वुइं भणइ ‘भयवइ ! कहमुवयाररहियाए वि मि (म) मेवं तए कयं ?' निव्वुई वि 'पुत्ति ! सउण्णा तुमं महासई होहिसि त्ति वोत्तुमसीहूया ।
तओ समाणंदिया दमदंती तं पडिमं गहाय गया पिउमूलं । साहिओ णिव्वुइवुत्तंतो । रण्णा वि संजायजिणधम्मनिच्छएण सद्दाविओ पउरामच्चाइजणो । कहियसब्भावेण य महाविभूईए निवेसिया देवालयं मि संतिजिणपडिमा । तं च सम्ममाराहिंती दमदंती संपुन्नट्ठारसवरिसा रमणीयजोव्वणा जाया ।
-
-
एत्थंतरंमि य चिंतियं भीमरहेण ‘को नामेमाए निरूवमरूव - विण्णाणाइगुणाए बालियाए अणुरुवो पई होज्जा ? किं वा ममेयाए चिंताए ? करावेमि सयंवरामंडवं' । तओ विसज्जिय सव्वत्थ रायपुत्ताण लेहारिए कराविओ भुवणच्छेरयभूओ सयंवरामंडवो । तंमि य सव्वदिसाहिंतो समुद्दिट्ठदिणे जहारिहमुवविट्ठाऽऽगंतुं म (न) लाइया रायकुमारा ।
एत्थंतरंमि दमदंतीए सयलालंकारकलियाए सपरियणाए सयंवरामंडवागयाए भीमरहेण सयंगहियकरेण पुरओ णिवेइज्जमाणे रायकुमारे पेच्छंतीए जम्मंतरजणियनिविडनेहाणुभावओ नलगलए विलइया वरमाला । तत्तो ‘हो हो ! धण्णा दमदंती, जीएऽसेसगुणरासी वरिओ नलो'त्ति तुरियं जयजयसद्दो समुच्छलिओ । एत्थंतरंमि खग्गं घेत्तूणेक्को समुट्ठिओ सहसा कण्हरदेवकुमारो वयणाणीमाणि जंपंतो
—