________________
[३०३] तओ चुओ मम्मणो देवो इहेव जंबुद्दीवे भरहे खेत्ते वसही(वहली)देसे पोयणपुरे धम्मिलास[हिहाण]स्स आहीरस्स रेणुयाए भज्जाए धण्णो णाम पुत्तो जाओ । वीरमईदेवी वि तस्सेव भज्जा धूसरी णाम जाया । सो य धण्णो चारेइ महिसीओ अडवीए । कयाइं च संपत्ते वरिसायाले सुट्ठ वरिसंते जलहरंमि गहियगुरुछत्तओ धण्णो महिसीपिट्ठओ परिब्भमंतो पेच्छइ साहुमेगपाएण काउस्सग्गत्थं जलावलीकिलिन्नदेहं भुक्खियं सीयकंपमाणं ।
तोऽणुकंपापरेणं सिग्धं धण्णेणं अप्पणो छत्तं ।। धरियं रिसिसीसोवरि, मेहो उण च(थ)क्कए णेय ॥ अह वरिसिऊण थक्को, झाणसमत्ती वि तस्स संजाया । पाएहिं तओ पडिउं, भणिओ धण्णेण सो साहू ॥ 'महरिसि ! विसमो कालो, चिक्खल्लजलाउला मही सयला । ता कत्तो तं पत्तो ?', भणइ रिसी – 'पंडुविसयाओ ॥ आओऽहं जाइस्सं, लंकाउरिनयरि गुरुसमीवंमि । वच्चंतस्स य पत्तो, वरिसारत्तो ममऽद्धपहे ॥ ण य गमणमम्ह कप्पड़, वरिसंते तेणऽभिग्गहं घेत्तं । झाणेणेत्थेव ठिओ, सत्त दिणाणि पुण्णाणि ॥ संपइ थक्को मेहो, मम पुण्णो अभिग्गहो त्ति वसिमंमि । जामो'; धण्णेणुत्तं, 'चड महिसे सुट्ठ चिक्खल्लं' । रिसिणुत्तं - 'जीवोवरि, मुणिणो न चडंति जेण पीडंति' । धण्णो भणइ – 'ण पीडा, बलिओ मे जेण महिसो'त्ति ॥ 'पाएहिं चिय मुणिणो, जंति'त्ति जंपिउं समं तेण । सो साहू संपत्तो, पोयणपुरिबाहिरुद्देसं ॥ । धण्णो – 'भयवं ! चिट्ठसु, तमेत्थ ता जा दुहामि महिसीओ' । वोत्तुं दुहित्तु ताओ, घेत्तुं दुद्धं च संपत्तो ॥ चलणेसु निवडिऊणं, भणइ रिसिं पीडियं - 'पिबसु दुद्धं' । सो वि तं पिबइ तत्थ य, वासारब्भं(त्तं) च गहिऊणं ॥ वच्चड बितियं ठाणं. धण्णो वि य धसरीए सह बद्धो । पालियसावयधम्मो, पव्वइओ सत्त वरिसाणि ॥ दुद्धदाणज्जियाओ, पुण्णाओ तो मरी(रि)त्तु हेमवए । जुयलाहम्मिओ जाओ, तत्तो मरिऊण सोहम्मे ॥ खीरडिंडीरनामो, देवो जाओ सणामदेवीओ । तत्तो चविउं देवो, जंबुद्दीवेह भरहंमि ।। कोसलविसए कोसलपुरीए इक्खागुवंसजायस्स । निसढरायस्स सुंदरदेवीपुत्तो नलो जाओ । नललहुभाया कुब्बरनामाऽत्थि; इओ य खीरडिंडीरा । चविउमिह जंबुद्दीवे, भरहे वेयब्भदेसंमि ।।
