________________
[२९९]
तओ दो वि रहारूढा धणुमहं दटुं पयट्टा । वच्चंताण य तेसिं पमाएण विलग्गो महाजमलजुण्णदुमे रहो । सो य कण्हेणुत्तरिऊणुम्मूलिओ । तओ पत्ता गंडीवगिहं । दिट्ठा सच्चभामा । सा य कण्हं दटुं सकामा जाया । घेत्तुं च तं चावमणाहिट्ठी जाव विण्णासेइ ताव चडावेतो चेव पडिओ । तओ पासट्ठियनिवेहि सच्चभामाए पडिचारियाहि य हसिज्जते तंमि कण्हेण घेत्तुं लीलाए चडावियं तं चावं । तओ साणंदं जणेण दिस्समाणो कण्हो रहारूढो काऊण अणाहिट्ठिणा निज्जतो सगिहं वारिओ वसुदेवेण गओ नंदगिहे ।
___ तओ कंसो तं वुत्तंतं सोऊण मल्लजुद्धं निरूवेइ । आहूआ य देसंतरेहितो महाबला मल्ला । वसुदेवेण वि वाहराविया सव्वे वि दसारा कुमारा य । सम्माणिया कंसेण । बंधाविया मंचा पासाएसु । पारद्धं मल्लजुद्धं । तं च निवेइउं(अं) गोवालेहिं राम-कण्हाणं । तओ कण्हेण वुत्तो रामो जहा – 'वच्चामो मल्लजुद्धं दटुं' । रामेण वि तं मन्निऊण भणिआ जसोआ - 'सिग्धं पउणीकरेहि पहाणोवगरणं' । तीए मणागमालसायंतीए चिंतियं रामेण - 'जुत्तमेयंमि समए कण्हस्स भाउविणासणजाणावणं' । तओ वुत्ता जसोया हक्किऊण - 'किं ते वीसरिओ संपइ अत्तणो दासभावो ?' सोउं च तमेवमाकुटुं कण्हो गाढं दुमिओ चित्ते साममहो जाओ । तं च तहेव घेत्तं ण्हाणत्थं जमणाए गओ रामो भणइ - 'वच्छ ! किं विच्छायवयणो तुमं ? । 'कीस मे माया दासी भणिया ?' तओ आलिंगिऊण वुत्तो सो – 'न जसोआ ते माया, किंतु देवई । कंसभएण य तुममिह धरिओ' त्ति सिट्ठो सव्वो वि भाइवहवुत्तंतो ।।
तं च सोउं कुविओ कण्हो कंसवहपइण्णं काउं जावोवविट्ठो ण्हाणत्थं ताव तड्डसणत्थं कालिंदीकालजलनिबड़देहो तरियतरियमेइ कालियनागो । तस्सिरोमणिपहं च जलोवरि विप्फुरंतं दटुं रामेण वृत्तो कण्हो – “किमेस दीसइ सम्मुहमेंतो जलमज्झेणुज्जोओ ?' तओ ससंभममुट्ठित्ता गएण तदुद्देसं कण्हेण कालियणागो कमलनालनत्थिओ य सो काउं पट्ठिचडिएण ताव वाहिओ जलमज्झे जाव निज्जाणो(निज्जीव व्व खिण्णो?) जाओ।
तओ तं मोत्तुं दो वि राम-कण्हा पहाया गोउलियपरिवारिया य चलिया महुराभिमुहं । पत्ता गोउरद्दारं । तंमि य कंसनिउत्ता पच्चइयमेंठाहिट्ठिया दो गइंदा पउमुत्तर-चंपगनामाणो तेसिं धाविया मारणत्थं । ते य गइंदे सीहा इव राम-कण्हा जाणु-मुट्ठिपहार-दंतुक्खणणेहिं विणासिऊणं पत्ता मल्लमहयणं । आरूढा य मंचेसु सगोवा । दिट्ठो य तेहिं कंसो दसारा अन्ने य रायाणो कुमारा य । तओ ते सक्कीसाणिंदे इव रूव-बल-परक्कम-तेयसंपण्णे णगरलोओ दट्टण भणइ – 'एए ते जेहिं रिट्ठ-केसिखराईया हया' ।
तओ कंसवयणेण वित्थिण्णवच्छो चाणूरो णाम महामल्लो सो रंग मज्झे तिवई दाउं कण्हं पइ [इ]त्तो। तओ दो वि लग्गा मुट्ठि-जाणु-पण्हि-पहारेहिं जुज्झिउं । हओ सो कण्हेण पट्ठीए वज्जोवममुट्ठिप्पहारेण । तओ चाणूरं हयं दट्ठण कंसेण वुत्तं – 'गेण्हिऊण इमे गोवे बलुम्मत्ते पाविढे नंदं च दंडेहिं ताडेह' । तओ कण्हो तं सोउं भाइवेरं च सुमरिय वेगेण पत्तो कंसाभिमुहं । सो वि सज्झसेण खग्गं कड्डेउ न समत्थो मउडं पाडिय भाइवहं सुमराविय गहिओ केसेसु, पाडिओ धरणीए । जुगंतानलोवमकोहग्गिणा जलंतं कण्हं च दट्ठण पलाणा सव्वे णागरयलोया । रामेणाऽवि कंसपक्खसमुट्ठिय(ओ) [मुट्ठिय]मल्लो नाम मल्लो निहओ।
तओ ते कंसणिउत्ता रायाणो नाणापहरणहत्था कण्हं हंतुं पयत्ता । तओ रामं उक्खित्तसभाखंभहत्थं पासित्ता पलाया । कण्हेणाऽपि मत्थए पायं दाउं णिहओ दुरप्पा कंसो । जं पि तस्स साहेज्जे जरासंधपेसियं बलं तं पि अणागयं जायवबलेण निराकयं । कण्हेणाऽवि कंसो केसेसु कड्डित्ता जब्भूमीए नीओ रंगबाहिं