________________
[२९३]
उड्डगई चिय जिण-राम-णारया; जंत(ति) अहोगई चेय । सणियाण च्चिय पडिहरि-हरिणो; दुहओ वि चक्कि त्ति ॥ न य सम्मत्तसलाया-रहिया नियमेणिमे जओ तेण । होंति सलायापुरिसा, बहत्तरी किं तु तम्मज्झे ॥ विज्जाबलउम्मत्तो, समईए कप्पिऊण पासंडं । नहचारी बहुरूवो, मणिनिम्मियपाउयारूढो ॥ छत्तियमुब्भातो, सव्वेसिं पत्थिवाणमत्थाणे । गंतूण कुणइ कलहं, भममाणो सयलमहिवीढं । तइया उण वसुदेवं, द, संभासिऊण नेहेण । नहमुप्पइण गओ, नारयविप्पो जहिच्छाए । अह अण्णया य भणिओ, कंसेणं जायवो – 'मम पुरीए । गम्मउ मम नेहेणं, मम एवं कुणसु धीइं ति' ॥ तं वयणं वसुदेवो, पडिवज्जिऊण जेट्ठभाईहि । परिमुक्को महि(हु)राए, कंसेण समं गओ धीरो ॥ अह अण्णया य कंसो, जीवजसाभारियाए सह सउरिं । विण्णवइ – 'पत्थणेक्का, कीरउ'; सउरी भणइ – 'भणसु' । सा भणइ – 'मित्त(त्ति )गावइ-पुरीए मम पित्तियस्स साइसया । देवगरण्णो धीया, परिणिज्जउ देवई नाम । वसुदेवसम्मएण य, सो सबलो तत्थ गंतुमारद्धो । णारयरिसी य दिट्ठो, अद्धपए तेहिं सहस त्ति ।। आह तओ वसुदेवो, – 'णायं चिय तुम्ह जह मम णिमित्तं । देव[य]सुयाए कंसो, वरणत्थं तत्थ संचलिओ ॥ ता कहसु; महीवीढं, निच्चभमंतेण रायदुहियाओ । दिट्ठाओ तया णारय !, देवईपमुहाओ सव्वाओ ॥ किं देवईए रूवं ?, के य गुणा ?'; सो वि भणइ वसुदेवं । 'को वन्निउं समत्थो, तीए रूवं गुणे मणुओ ?' ॥ सुणिऊण इमं सउरी, हिट्ठो तं भणइ – 'भट्ट ! जइ एवं । ता व(वि)न्नवेमि; गंतुं, मम वि गुणे तत्थ साहेसु' ॥ एवं च भणियमेत्तो, वियसेउं णारओ समुप्पइओ । वसुदेवसयासाओ, देवइमूलं गओ तुरियं ॥ पेच्छइ कीलमाणं, णाणाविण्णाण-पत्तछेएहिं । दट्ठण सा वि विप्पं, अब्भुढेऊण पूएइ ॥ अह णारओ वि तीए, आसीसं देइ – 'पुत्त(त्ति) ! हरिवंसे । उप्पण्णं णरसीहं, वसुदेवं पावसु वरं'ति ।