________________
[२८५]
सोमसिरीए समं सो, अच्छइ हरिवंसजो महपुरिंमि । अह अण्णया य तुरयं, आरुहिउं णिग्गओ सउरी ॥ हरिओ य सुप्पगेणं, सउरी अह तत्थ तुरयरूवेणं । मुट्ठिपहएण मुक्को, पडिओ गंगाजले विउले ॥ तं च जलं उत्तरिउं, पत्तो तावसवणंमि सो कुमरो । जत्थ य अगस्थिपमुहा, विक्खाया तावसा संति ॥ पेच्छइ य तत्थ नारिं, रूयवइं अट्ठिमालपरिकलियं । पुच्छइ य तावसे सो, – 'का एसा ?' ते वि तत्थाऽऽह ॥ 'जियसत्तुणो य भज्जा, होइ जरासंधराइणो धूया । परिवायगेण एसा, वसीकया मारिओ सो वि ॥ तस्सऽट्रिएहिं मालं. काउं एसा पिसायगहिय व्व । नामेण नंदिसेणा, भममाणी एत्थ संपत्ता' ॥ तत्थ य निवसंतेणं, जायवसीहेण सा कया पउणा । जियसत्तुणा वि नाउं, नीओ सउरी नियं णयरं ॥ भज्जा य नंदिसेणा, केउमई(इं) नाम अह नियं भइणि । जियसत्तू परितुट्ठो, जायवसीहस्स तं देइ । अह अण्णया कयाई, जियसत्तू विण्णवेइ वसुदेवं । 'परमुवगारित्तणओ, हक्कारइ तं जरासंधो । संपइ डिभगनामो, समागओ तत्थ रायपडिहारो । पभणइ - "राया तुट्ठो, पेसह भइणिवई एयं ॥ पूएमि जेण एयं, धूयाजीयदायगं बंधुं" । ता पहु ! जं कायव्वं, अम्हेहिं तं समाइससु' ॥ भणियं च जायवेणं, – 'गम्मउ; एत्थ किं बहुवियारेण ?' । इय भणिऊण रहेणं, चलिओ दोवारिओ(य)समेओ ।। पत्तो य मगहणयरं, संजमिओ तत्थ रायपुरिसेहिं । भणियं च जायवेणं, – 'किं बंधेह ?' ते वि तं आह ॥ 'नेमित्तिएण सिटुं, जो दुहियं नरवइस्स गहगहियं । काही पउणं सो किल, नरवइ ! तुहसत्तुजणओ'त्ति ॥ इय भणिउं पेयवणं, नेऊणं मुट्ठिगेण आणाए । नरवइणोः उक्खित्तं, खग्गं सउरिस्स वहणत्थं ।। सहसा य समुक्खित्तो, ‘मा भय' भणिऊण अंबरे सउरी । विज्जाहरीए सिट्ठो, 'भगं(गी)रही नामऽहं' भणिउं ॥ 'नेमो य तं महाबल !, पासंमि पभावईए; उक्खिविउं । गंधसमिद्धे नयरे, नीओ सो तीए खयरीए ।
