________________
[२८३]
NNNNNNNNNNNNNNNNN
तं दटुं परिचिंतइ, - 'का एसा कंचणप्पहा बाला?' । भणिओ य तीए – 'नाहिसि, आगच्छ कुमर ! मम मग्गं' ।। भणिऊणेवं अह सा, विणिग्गया वोमचारिणी सिग्छ । सउरी वि समुढेउं, संचलिओ तीए मग्गेणं ॥ सा वि य थोव गंतुं, धवलहरे भणर(इ) स(सं)मुहा होउं । जोडी(डि)यहत्था - 'सम्मउ, देव ! ममाऽऽगमणकज्जं ति ॥ गंधसमिद्धे णयरे, वेयड्ढे दाहिणा[ए] सेढीए । गंधारखेयणा(रा)णं, गंधारणाम(मंमि) देसंमि ॥ अत्थऽत्थ नीइकुसलो, राया गंधारपिंगलो तस्स । देवी य पुहइनामा, धूया य पहावई अहयं ॥ माणसवेगस्स तओ, नयरंमि कयाइ अह सुवण्णाभे । पत्ता पेच्छामि अहं, सोमसिरिं सोयविहुरंगिं ॥ सहिभावेण गयाऽहं, तीए; मे(ए)सा वि तत्थ पइरिक्के । मम परिसाहइ सव्वं, तुम्ह सयासाओ जह हरिया ॥ माणसवेगेण तया, वेगवईए वि जह तुमं पत्तो । भणिया य मए अह सा, - "सहि ! तं आणेमि तुह दइयं" ॥ तीए नीससिऊणं, भणियं - "पुव्वं पि तत्थ वेगवई । आसि गया; मा गच्छसु, तुमं पि तेणेव मग्गेण" ॥ "नाऽहं वेगवई सा", भणिऊण समागया अहं एत्थ । संपइ जं कायव्वं, तं देवो कहउ मम तुरियं' ॥ भणियं च वियसिऊणं, तेण वि – 'गच्छामि जत्थ तं नेसि' । उक्खित्तो सो तीए, इय भणिए गयणमग्गेणं ॥ पवरविमाणारूढो, करगहियपभावईकरग्यो । पत्तो य सुवण्णाभं, णयरं सउरी खणद्धेण ॥ दिट्ठा य तत्थ अह सा, सोमसिरी उववणस्स मज्झगया । विरहविहुरा वि हे(हि)ट्ठा, दट्ठणुढेइ सा सउरिं ॥ दाउं च नियं सउरिस्स आसणं तह पहावई नमिउं । उवविट्ठा पियपुरओ, तेणा वि भासिया महुरं ॥ परियत्तियरूयसरो, कइवय अह वासरे वसइ तस्स । माणसवेगस्स गिहे, हरिवंससमुब्भवो तत्थ ॥ अह अण्णया कयाई, सो सोमसिरिं तत्थ कह व रुयमाणि । संठवमाणो नाओ, माणसवेगेण वसुदेवो । बंधेइ सो सभज्जं, वसुदेवं कोहमागओ खयरो । जाओ य कलयलरवो, मिलिओ वेगवइपमुहजणो ॥