________________
[२८०]
NNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNA
एत्थंतरंमि पत्तं, तस्स बलं तंमि आसमपयंमि । संभासिऊण राया, तं; चलिओ निययनयरीए ॥ तंमि गए नरनाहे, निवेइयं तीए निययजणयस्स । संवद्धिओ य गब्भो, कुमरं च तओ पसूया [सा] ॥ सयारोगेण मया, तत्तो जलणप्पहस्स नागस्स । सा भवणे उप्पण्णा, होऊणं अग्गमहिसि त्ति ॥ राया अमोहरेओ, घेत्तूणं दारयं करयलेहिं । दुक्खेण विलविओ सो, वड्डतणयाए विरहंमि ।। जलणप्पहस्स भज्जा, सा वि अहं जाण जायवकुमार ! । नाऊणं अवहीए, समागया आसमे तंमि ॥ हरिणीरूवेण मए, विद्धि नीओ सो सुओ तत्थ । एणीपुत्तो नामं, विक्खाओ सव्वरज्जेसु ॥ अह सो कउसिगचंडो, मरिउं मम जणयआसमपयंमि । कोहेण समुप्पण्णो, घोरो दिट्ठीविसो सप्पो । सो डसइ मज्झ जणयं, अवहरियं तं मया विसं तस्स । पडिबोहिओ य उरगो, मरिऊण बलो असुरो जाओ । सिरि(रिसि)दत्ताए रूवं, काऊण अहं पि आगया एत्थ । सावत्थीए पुत्तं, गहिऊण ठिया दुवारंमि ॥ तत्तो दुवारिएणं, निवेइए राइणा अणुन्नाया । अत्थाणंमि पविट्ठा, बहुपत्थिवसंकुले रायं ॥ दटुं फल-कुसुमेहिं, अह सो अहिणंदिउं मया भणिओ । वण्णासमहियनिरओ, तावसिवेसेण उवविसिउं ॥ "एसो तुम्हें पुत्तो, नियअंगसमुब्भवो नरवरिंद ! ।। तम्हा नियधम्मेणं, पडिवज्जसु नियसुयं धीर !" ॥ सो आह – “एत्थ लोए, रिसिणो किल सच्चभासगा हुँति । असुयस्स कओ पुत्तो?, मम तावसि ! वयसि तं मिच्छा" ॥ सा आह - "नरवरीसर !, नियदारसमुब्भवो इमो तुज्झ । जणिओ य तया एसो, सच्चं तह दारगो वीर !" || सो आह - "मम सुओ कह ?, कत्थ व? कइया मया इमो जणिओ ?। परदारे व सदारे, सव्वं मम अवितहं कहसु" ॥ सा तेण इमं भणिया, तस्स समीवंमि तं सुयं मोत्तुं । जाया य अंतरहिया, आयासे दिव्ववायाए । पभणइ तं नरनाहं. - "निसणस एक्केण एत्थ चित्तेण । जइ नरवर ! संमूढो, सच्चेणं साविओ तं सि ॥