________________
[२७९]
NNNNNNNNNNNNNNNNNNN
पढमं पि किं न सिटुं ?, अण्णं जाएह संपयं तुम्ह । जेणुवणिज्जइ तुम्हं, विलया जा का वि पडिहाइ" ॥ भणियं च तावसेहिं, – “नरवइ ! अण्णाए तं पमोत्तूण । अम्हं किं पि न कज्जं, ता तुम्हं बंभहत्त त्ति ॥ जा कउसिगमरणेणं", आह नरिंदो वि - "साविया एसा । पडिवण्णं मोत्तूणं, अण्णं पुरिसं न इच्छेइ" || सोऊण इमं सव्वं, विणिग्गया तावसा; कउसिगो वि । कोहेण देइ सावं, संरुट्ठो नरवरिंदस्स ॥ "जइय च्चिय संपक्को, होह विलयाए तुह समं कह वि । तइय च्चिय तव मरणं, मम वयणेणं न संदेहो" ॥ सोऊण इमं राया, दाऊण सुयस्स अह नियं रज्जं । वणवासं गंतूणं, पव्वइओ अह तावसो जाओ । तेण समं वणवासं, अणायगब्भा समुवगया देवी । कालेण य नाऊणं, पयडं; भणिया नरवरेणं ॥ "गब्भो तुह संजाओ, देवि ! अकज्जं तया कयं होज्जा" । तीए भणियं – “एसो, गिहवासे समुब्भवो देव ! ॥ तइया मया न नाओ, तेण न सिट्ठो त्ति संपयं पयडो । संजाओ"; समएण य, जणयइ सा दारियं देवी ॥ रिसिदत्ता-कयनामा, विवड्डिया सा वि तावसपयंमि । चारणसमणसयासे, संबुद्धा साविया जाया ॥ पत्ता य जोव्वणं सा, रमणीयं वियरई वणे तत्थ । अह देवी-धायीहि य, परलोगगयाहिं; कइया वि ॥ राया सिलाउहो अह, लोद्धिनिमित्तं च तत्थ संपत्तो । तं मिगलोयणकन्नं, पेच्छइ सवियारदिट्ठीए ॥ संपूइओ य तीए, अब्भुट्ठाणाइविहियसम्माणो । कयअतिहिसव्वकज्जो, उवविट्ठो तीए आसत्तो ॥ कामविहुरो य तत्तो, सहसा तं साइए(मायाए?) घेत्तूणं । विजणे भुंजइ राया, रिसिदत्तं विविहभंगेहिं ॥ रिउसमयण्हाइयाए, भणिओ सो तीए - "होज्ज जइ गब्भो । सो किं कुलाभिहाणो, कायव्वो ? कह मया तह य ?" ॥ सो आह - "अहं मुद्धे !, सावत्थीपत्थिवो तहिक्खागू । पुत्तो सयाउहस्सा, सिलाउहो नाम पयडो त्ति ॥ जइ होज्ज सुओ ते तो, आणेयव्वो सो तया मम समीवे । सो चेव तत्थ राया, कायव्वो; एस मम नियमो" ॥