________________
[२७२] तंमि हए सेसबलं, नटुं; गंतूण ते वि दिवितिलए । गहिऊण विज्जुवेगं, समागया चंडवेगपुरं ॥ सउरी वि तत्थ भोए, भुंजतो जणइ मयणवेगाए । नामेण अणाहिटिं, देवकुमारोवमं पुत्तं ॥ तत्तो कयाइ नीओ, वसुदेवो देवजत्तक[र]णत्थं । खयरेहिं सकलत्तो, पलोयए तत्थ बहुको९ ।। एवं च विहियजत्ता, नियनियठाणेसु ते गया खयरा । वसुदेवो वि य पत्तो, चंडपुरे; सो य केलीए । परियणमज्झे वाहरइ, वेगवइनामाओ मयणवेगं । सोउं चेमं कुविया, तं मोत्तुं पविसइ पुरे सा ॥ एत्थंतरे अवहरिओ. सप्पनहीए विणासणनिमित्तं । वसुदेवो चंडपुरे, जणियपलीवणियवसणाए । निम्मवियमयणवेगारूवाए दाहिणेण पंतीए । भिन्नस्स माणकारण(?)-वसेण मुक्को य गयणाओ ॥ रायगिहपुरासण्णं, खं(ख)डगंजे निवडिओ य वसुदेवो । जणवइ(य)जणेण निसुणइ, गाइज्जंतं जरासंधं । दट्ठण य रायगिहं, समागओ जायवो नयरमज्झे । निज्जिणइ तत्थ कोडिं, जूएणं पवरकणयस्स ॥ अत्थीणं सा दिण्णा, संजमिऊणं निवालयं नीओ । रायभडे सो पुच्छइ, – “विणाऽवराहेण किं कुविया ?' ॥ ते वि साहति – 'कहियं, केणाऽवि निमित्तिएण – जो कल्लं । निज्जिणिऊणं कोडिं, परिमुइओ देज्ज लोयाणं ॥ तस्स तणयाओ नरवइ !, तुह मच्चू; नत्थि एत्थ संदेहो । तेण तुमं मारिज्जसि, नरवइआणाए हे दुट्ठ !' ॥ इय भणिउं भत्थाए, पक्खिविय जणापवायरक्खत्थं । पच्छण्णं हंतुमणा, विणिग्गया रायआणाए ॥ आरोइऊण सेले, वसुदेवे(वं); ते भणंति - 'जं एसो । हम्मइ निरावराहो, तं दइव ! न तुज्झ जुत्तमिणं ।। भणिऊणेवं खित्तो, पव्वयसिहराओ छिण्णटंकाओ । वेगवईधाईए, गहिओ गयणे य निवडतो ॥ निज्जंतो परिचिंतइ, सो तीए – 'नूण चारुदत्तो व्व । निज्जामि अहं कत्थइ, गहिओ भारुडपक्खीहिं । हा ! विसयासत्ताणं, जंतूणं केवलं महादुक्खं' । इय चिंतंतो ठविओ, पव्वयसिहरंमि सो तीए ।
