________________
[२६९]
NNNNNN
तो मेहवाहणनिवो, विणिग्गओ तस्स वंदणनिमित्तं । भणिओ य तेण भयवं, - "धूया देया मए कस्स ?" ॥ केवलिणा वि य भणियं, – "रिसहसुओ आसि भरहलहुभाया । कुरुखेत्ते कुरुराया, तस्स य वंसे सुभूमो त्तो ॥ परसुरामस्स सत्तू, वटुंतो तावसासमे छण्णो । चिट्ठइ चक्की; देया, नियदुहिया तस्सिमा तुमए" ॥ तो मेहवाहणनिवो, सुभूमपासंमि जाइ तं सोउं । परसुरामाभिघाए, सन्निज्झं तस्स सो काउं ॥ पउमसिरिं परिणावइ, सुभूमचक्की वि लद्धजयपसरो । तुट्ठो तं खयरीसं, कुणइ तओ तस्स वंसंमि ॥ जाओ कमेण खयरो, वीसग्गीवो त्ति तस्स दो भज्जा । पढमा य देववन्निणि, बीया उण केक्कसी नाम ॥ सोमो जमो य वरुणो, वइसमणो देववण्णिणीए सुया । इयराए कुंभयन्नो, दहगीव-विहीसणा तह य ॥ सोम-जमाईहि य ते, दहगीवाई विणिज्जिया समरे । चलियंमि गुरुविरोहे, तत्तो चइऊण वेयढे ।। रम्मे सुवेलसिहरे, सबला य सवाहणा सह जणेणं । गंतूण पुरि लंक, समुद्दमज्झे निवेसंति ॥ दहगीवेण य तत्तो, निएण रुहिरेण साहणं काउं । विज्जाओ रामियाओ, रामणनामो तओ नाओ ॥ जिणिउं जम-वेसमणे, वरुणप्पमुहे य खयरनरनाहे । जाओ महप्पभावो, विज्जाहरचक्कवट्टि त्ति ॥ लंकाहिवस्स तओ, राया विज्जाहरो मओ नाम । नारीरयणं पवरं, दुहियं मंदोयरिं देइ ॥ चारणसमणेणं सो, भणिओ य दसाणणो – “पढमगब्भो । एयाए जो होही, सो तुह खयकारणं एत्थ ॥ मंदोयरीए तत्तो. जाया कण्णा य थोयकालेणं । सा रयणीऍ मएणं, काउं मंजूसमझमि ॥ म(मि)हिलाए नयरीए, सज्जिज्जंतीए जन्नभूमीए । किल सा तत्थ निहित्ता, उद्धरिया लंगलग्गेणं ।। कहिया जणयस्स तओ, सीयानामेणं तत्थ विक्खाया । जणयदुहियत्तणेण य, एत्थ पसिद्धा जुणो(जणे) जाया । अइरूविणि त्ति कलिउं, जणएणं सयवंरो कओ तीए । एत्तो य अओज्झाए, इक्खागकुलुब्भवो राया ।
