________________
[२६०]
बालत्तणंमि एसो, 'कन्ना व सओ व्व तज्झ य ममं वा । होही धुवमम्हहिं, तो कायव्वं विवाहितं' ॥ नीलंजणा य जाया, भज्जा सा एत्थ सीहदाढस्स । दुहियं च अह पसूया, नीलजसं नाम तुह भज्जं ॥ नीलस्स य उप्पन्नो, पुत्तो नामेण नीलकंठो त्ति । नीलजसं सो वरयइ, नीलो नियसुयनिमित्तेण ॥ राया य सीहदाढो, कयाइ विज्जाहरेहिं परियरिओ । एत्थागयं महप्पं, नामेण बिहस्सइं साहुं । संपूइऊण पुच्छइ, - 'भयवं ! कन्नाए को वरो होही?' । भणियं च तेण मणिणा, - 'होही भरहद्धसामिस्स । पिउणो एसा भज्जा', इय भणिऊणं तओ गओ साहू । पण्हाविज्जाहिं तुम, नाउं दिण्णा तओ एसा ।। नीला य नीलकंठो, ववहारेणं समुट्ठिया एत्थ । एसो रोलो तेसिं, च णिज्जिया ते गया अहुणा' ॥ तत्तो य सरयकाले, पत्ते हिरिमंतपव्वए खयरा । विज्जोसहिगहणत्थं, चलिया सव्वे वि नियमत्था ॥ अह तं नीलजसं सो, पभणइ हसिऊण जायवो – 'तुज्झ । सीसो हवामि अहयं, सुंदरि ! विज्जापयाणत्थं' ॥ ‘एवं'ति सा वि भणिउं, उप्पइया जायवं च गहिऊणं । हिरिमंतनगं पत्ता, तत्थ वि कुमरो रमिउकामो । तीए वि तस्स भावं, नाउं कयलीहरं विउव्वित्ता । सरसमइरं पिबित्ता, दोहिं वि सुरयं समाढत्तं ॥ तत्तो नीलजसाए, मयवसघुम्मंतलोयणजया(ला)ए । नवपाउसे व्व दिट्ठो, मोरो भणिओ य तो सउरी ॥ 'गेण्हेणं मम हेडं, चित्तंगं नाम बरहिणं दिव्वं ।। जुवईण कीलणत्थं, नयरं नेमो इमं जेण' ॥ वसुदेवेणं भणिया, - 'न एत्थ काले कराविया(?) मोरा । होंति पिए ! ता गेण्हसु, तं चेव' गया य सा तत्तो ॥ पत्तं च तं तओ सो, मोरो आरोविउं निए खंधे । उप्पइओ आयासे, दट्ठणेयं तओ सउरी ॥ सिहिमग्गे संलग्गो, धावमाणो य रन्नमज्झमि ।
अड्डवियड्डो पेच्छइ, मयजूहं तत्थ सुपसत्थं । तं सउणं मण्णंतो, दटुं गावीओ गोउलं पत्तो । रयणीए एत्थ वसिओ, महिओ 'देवो'त्ति गोवीहिं ।
