________________
[२५७]
'इह अण्णया कयाइ, चारुणसमणो समागओ एक्को । जणएणऽम्हं संपूइऊण सो पुच्छिओ एवं ॥ "भयवं ! मम धूयाए, अणन्नरूवाए को वरो होही ?" । मुणिणुत्तं - "हरिवंसे, वसुदेवो नाम कुमरो''त्ति ॥ ताएण तओ भणियं, – “भयवं ! तत्थट्ठियस्स नेऊणं । वसुदेवस्स मएसा, दायव्वा ? किं व सो एही ?" || अह साहुणा वि भणियं, - "चंपानयरीए सेट्ठिपुत्तो त्ति । नामेण चारुदत्तो, तुह जीवियदायगो अत्थि ॥ जइया सो इह एही, तइया तेणेव अह समं एसा । पेसेयव्वा कण्णा, भणियव्वो सो इमं तत्थ ।। जो गंधव्वे एयं, निज्जिणिही कह वि; तस्सिमा देया" । इय भणिऊण मुणी सो, सहसा अइंसणं पत्तो ॥ एसा वि कलाकुसला, जाया निउणा य तह य गंधव्वे । पव्वज्जतेणऽम्हे, भणिया बहुसो य जणएणं ॥ जह – “चारुदत्तहत्थे, पेसेयव्वा इमा तहिं बाला" । तम्हा तुम्हेहिं इमा, नेयव्वा तायवयणेण' ॥ पट्ठिवणंमि मया अह, भणिऊणं तेहिं परियणं सयलं । मज्झ गंधव्वसेणा, समप्पिया गुरुविभूईए । तं नाउं गमणम(ख)णं, छगलगदेवो वि वरविमाणेण । गंधव्वसेणसहियं, आणेइ मं पुरं चंपं ॥ दिण्णाओ मज्झ तेणं, सुवण्ण-माणिक्क-मोत्तियाणं च । धण-वत्थ-हिरण्णाण य, कोडाकोडीओ बहुयाओ । पेच्छामि अह पहाए, सव्वत्थं माउलं च मायं च । तह मित्तवइं भज्जं, वसंतसेणं च तं गणियं ॥ वीणावंध(वेणीबंध?) काउं, ठिया य स(सा?) तस्स(त्थ) मज्झ विरहंमि । सयणा सुयणा मित्ता, समागया तत्थ सव्वे वि ॥ इय एसा आईओ, घेत्तूणं, तुज्झ साहिया सयला । एत्थ मया उप्पत्ती, कुमार ! गंधव्वसेणाए' ॥ तत्तो प(पू)इज्जतो, वसुदेवो तत्थ चारुदत्तेणं । चिट्ठइ सुहंसुहेणं, सहिओ गंधव्वसेणाए । अह अण्णया वसंते, वसुदेवो कीलणत्थमुज्जाणे । चलिओ रहमारूढो, सहिओ गंधव्वसेणाए । सो पिच्छइ नच्चंतं, अणेयमायंगपरिव(वु)डं पंथे । निरुवमरूवसमेयं, कण्णं मायंगवेसेणं ॥
