________________
[ २५५ ]
चारणसमणा य तर्हि, हिरण्णकुंभो य सुवण्णकुंभो य । अंतेवासी तेसिं, मम जणओ तत्थ संजाओ || मज्झ वि मणोरमाए, भज्जाए सीहजर्स - वराहगीर्वसुया । विजयसेणाएँ जाया, धीया गंधव्वसेण त्ति ॥ दाऊणं विज्जाओ, रज्जं च सुयाण तेसिमंतंमि । चारणसमणाणमहं, पव्वइओ खायकित्तीणं ॥ एसो य कुंभकंठो, दीवो मज्झमि लवणतोयस्स । कक्कोडगो त्ति णामं, एस नगो एत्थ दीवंमि ॥ विज्जाहरा य देवा, चारणसमणा य तह य मोत्तूण | न तरंति इहाऽऽगंतुं, सेसा; कहमेत्थ तं पत्तो ? ' ॥ एव भणियंमि तेणं, परिवाडीए मया वि नियवसणं । आईओ घेत्तूणं, सव्वं परिसाहियं तस्स ॥ एयंमि अवसरंमी, नहंगणाओ समागया दोणि । विज्जाहरनरवसभा, रूवेणं अमियगइसरिसा ॥ अह वंदिओ य तेहिं, अमियगई मुणिवरो पहट्ठेहिं । रूवेण मया नाया, जहा सुया होंति एयस्स ॥ भणिया य साहुणा ते, 'एत्तो पणमेह चारुदत्तस्स' । 'तायताओ 'त्ति नाउं, ते वि ममं नमिउमुवविट्ठा ॥ एयंमि अवसरंमी, पवरविमाणं सुयरे (सुरे) हिं कयसोहं । अवइन्नं गयणाओ, सहसा मुणिवरसयासंमि ॥ अवयरिउं तो देवो, पणिवइओ मज्झ चलणजुयलंमि । तत्तो पयाहिणित्ता, मुणिवइचलणेसु पणिवइओ ॥ विज्जाहरेहिं अह सो, भणिओ 'किं सुयणु ! वंकमायरियं?” देवेण वि ते भणिया, 'धम्मायरिओ इमो जेण' ॥ भणिओ य तेहिं अह सो, 'धम्मायरिओ सुरुत्तम ! जसो । तह साहसु अम्ह तुमं, परमं कोऊहलं एत्थ ॥ भणियं च तेण 'वाणारसीए सुलसा - सुभद्दनामाओ । आसि परिवाइयाओ, वेयंगसमत्थकुसलाओ ॥ सव्वे वि ताहिं वाई, पराइया आसि तंमि कालंमि । अह अण्णया दिंडी, उवट्ठिओ जण्णवक्को ति ॥ वाएण तेण सुलसा, पराइया सयलजणवयसमक्खं । जाया य तस्स अह सा, सययं सुस्सूसणपरा य ॥ विजणे मयणपरत्ता, संलग्गा चारुजोव्वणा तस्स । सो वि हु जुवा मयमत्तो, कीलइ सययं समं तीए ॥
—
-
I
