________________
[२५४] हंतुमुच्छलू(ल)खल्लासु(?), पविसामो अह मंसलोलूहिं । चुणणत्थमागएहिं, गहिया भारुंडपक्खीहिं ।। जामो जेण सुहं चिय, सुवण्णभूमीए' तो मए भणियं । 'मित्त ! न जुत्तमिमं जं, कंतारं दुग्गमं जेहिं ॥ नित्थरिया ता तेसिं, छगलाण विणासणं महापावं । तम्हा विरमसु सुपुरिस !, हिंसाभावस्स एयस्स' ॥ तेण तओऽहं भणिओ, – 'न तुज्झ संता इमे अजा ताव । किं एत्थ तं निवारसि ?', भणिऊण निजो हओ तेण ॥ बीओ य तओ भीओ, दीहरदिट्ठीए मं निवारेंतं । सो छगलो निज्झायइ, भणिओ य मया इमं अह सो ।। 'एत्थ अहं असमत्थो, रक्खेउं तुज्झ जीविउं(य) छगल ! । जइ पुण अस्थि मणं तुह, ता सरणं कुणसु धम्म' ति ॥ इय एवं सो भणिओ, पणओ सीसेण मज्झचलणेसु । मम वारेंतस्स तओ, सो वि हओ रुद्ददत्तेण ॥ सो य पसू संविग्गो, ममोवएसेण गहियनमुकारो । पहणियमेत्तो तेणं, सहसा पंचत्तणं पत्तो ॥ काऊण तेण भत्थं, पवेसिओ तत्थऽहं सह छुरीए । सो बीयाए लीणो, छुरियसमेओ सभत्थाए । आमिसलोए(हे)ण तओ, भारुडविहंगमेहिं उक्खित्तो । केच्चिरकालाओ अहं, दोण्हं अह जुज्झमाणाणं ॥ पक्खीणं; सरसलिले, अंबरमग्गाओ निवडिओ झत्ति । नीहरिउं तं भत्थं, फालेउं निययछुरियाए । उत्तरिओ तं सलिलं, दट्ठणं पव्वयं समारूढो । तत्थ वि दट्टण मुणिं, काउस्सगत्थमभिवंदे ॥ तत्तो य धम्मलाभं, दाउं सो मुणिवरो ममं भणइ । 'तं चारुदत्त ! कत्तो, दुग्गंमि समागओ एत्थ ? ॥ विज्जाहरेण बद्धो, चंपाए मोक्खिओ तए आसि ।
अमियगई नामेणं, सोऽहं पच्छा य पव्वइओ ॥ तुम्ह सयासाओ तया, उज्जाणाओ अहं समुप्पइओ । अट्ठावयं अपत्तो, खणेण आसाइओ सत्तू ॥ चइऊण मज्झ कंतं, तं सो अट्ठावयं पइ य णट्ठो । निवडंती गयणाओ, सा वि मया झत्ति संपत्ता ॥ पत्तो य नियं नयरं, केवईयाओ वि तत्थ कालाओ । रज्जे जणएण अहं, ठविओ वयगहणचित्तेण ॥
