________________
[२४९]
अभितरं पविट्ठो, तत्तो गहिऊण जाव तं सेट्ठी । कयसम्माणो य जणो, विसज्जिओ सिट्ठिणा सव्वो ॥ पत्ते य विवाहदिणे, वसुदेवो सेट्ठिणा इमं भणिओ । 'भणह कस्सऽग्गियारी, गोत्तेणं कीरउ कुमार ! ?' ॥ सौरी वि विहसिऊणं, पभणइ – 'जस्सेव तुम्ह पडिहाइ । कुणहऽग्गियारियमिहं, गोत्तेणं ताय ! तस्सेव' ॥ भणियं च चारुदत्तेण, – 'कुमर ! जं ईसि विहसियं तुमए । तत्थेसो भावत्थो, किल एसा वणियदुहिय त्ति ॥ एयं पि कहिस्सामो, ववहारो किं तु पुरिससारो त्ति । ता तुम्हमग्गियारी, कीरउ गोत्तेण किमिमीए' ॥ तत्तोऽनि(ग्गि)यारियाए, विप्पेण कयाए वित्तवीवाहो । तीए सह संसुत्तो, वसुदेवो वासभवणंमि ॥ सुग्गीव-जसोग्गीवा, सामा-विजयाओ परमदुहियाओ । दिति कुमारस्स तओ, कुमरो परिणेइ ताओ वि ॥ वसुदेवमण्णदिवसे, दट्टण सीहासणंमि सो सेट्ठी । पभणइ – 'कुमार ! स(सु)म्मसु, गंधव्वाए कुलमियाणीं ॥ एत्थेव य चंपाए, नयरीए भाणुनामगो सेट्ठी । तस्स सुभद्दा भज्जा, सा य अपुत्त त्ति अद्दण्णा ॥ अह अण्णया कयाई, दटुं वंदित्तु चारणं समणं । सा पुच्छइ सुयजम्मं, तत्तो सो मुणिवरो भणइ । 'थोवदिवसेहिं होही, पुत्तो अह तुज्झ णेगमपहाणो' । वोत्तुमिमं तो साहू, सहसा असणं पत्तो ॥ जाओ य सुओ तेसिं, सोऽहं नामेण चारुदत्तो त्ति । कीलंतो य समित्तो, कइया वि गओ नइतडंमि ॥ पेच्छामो तत्थऽम्हे, कस्सइ आगासगामिणो एक्कं । सरियापुलिणंमि पयं, नायं विज(ज्जा)हरस्सेयं ॥ तत्तो अणुसरमाणेहिं, तत्थेवित्थीपएहिं सहियाइं । तस्सेव बहुपयाई, दिट्ठाइं नईए पुलिणंमि ॥ नायं जह सकलत्तो, एसो विज्जाहरो भमइ एत्थ । केलीहरे य तेसिं, पिच्छामो कुसुमसयणीयं ॥ खग्गरयणं च दिटुं, सकोसं तस्स अह पुणऽम्हेहिं । पेच्छामो य अदरे, तं खयरं आयस-मएहिं ॥ कीलेहिं खीलियं सह. दमेण तस्सेव खग्गकोसस्स । पेच्छामु एगदेसे, ओसहिवलयाणि अह तिण्णि ॥
