________________
[ २४८ ]
अन्नया सामलीए सह सुत्तो वसुदेवो सहस त्ति हरिओ अंगारकेण । पबुद्धो य - 'को ममेसो हरइ' त्ति जाव चिंतेइ ताव दिट्टं तेण सामलिंगासरिच्छमंगारकवयणं पिओ 'रे रे धिट्ठ !'त्ति भणंती समुप्पाडियखग्गा सामली । सा य परिस्स (धा) वंती पत्ता पुरुंडी ( दुखंडी ? ) कया खग्गेण छेत्तुमंगारकेण । तं च दट्ठण 'हा हा कट्ठ' मिति जंपंतो पीडिओ वसुदेवो । तओ पुणो वि दोसु वि पासेसु अंगारकस्स सामलीओ भिडंतीओ 'माया का वि एस'त्ति निच्छियमइणा गाढमुट्ठीए ताडिओ वसुदेवेण अंगारको। तओ पीडिएणाऽऽगासाओ मुक्को तेण वसुदेवो पडिओ एसो चंपाणयरीए बाहिं सरोवरस्सुवरिं । समुत्तरित्ता य तं घणवणमज्झसंठियं पविट्ठो देवउलं । सुत्तो य तत्थ रयणी ।
-
—
-
तओ पहायंमि तत्थ समागओ देवपुज्जारओ बंभणो । भीओ य सो देवोवमं रूवं दट्टण वसुदेवं । तओ 'मा भाहि'त्ति धीरवित्ता पुच्छिओ वसुदेवेणं 'भद्द ! को एस देसो ? का वा नयरी ?' तओ भट्ट भइ ‘किं तुममज्जउत्त ! गगणाओ पडिओ जेण अंगदेसं, चंपानयरिं चेमं न जाणसि ?' वसुदेवो 'भट्ट ! भत्तारोऽहं जक्खिणीए । तीए य सह पव्वयमणुहिंडंतो हरिओ अवराए रत्तरमणीए । अण्णाए य मण्णिमित्तमागंतुं सा विरोहिया । तासि च जुज्झंतीणं पडिओऽहमेत्थ, न पएसं कमवि जाणामि । तेण तुमं पुच्छिओ'त्ति वोत्तुं निग्गओ वसुदेवो गओ चंपाए ।
भणइ
तत्थ य बहुलोगमेगत्थ मिलियं वीणाहत्थगयं दट्टुमणेण पुच्छिओ वुत्तंतमेगो भोलागिई पुरिसो जहा – 'भद्द ! किमेसो लोगमेलावगो ?' तेण भणियं 'सुण । चारुदत्तो नामेत्थ सेट्ठी । तस्स गंधव्वसेणा नाम धीया । सा य अईवगंधव्वकुसला पइण्णं कुणइ 'जो पुरिसो [मं] गंधव्वेण जिणिस्सइ [सो मम भत्तारो] 'त्ति । एवं च मासे मासे पसिद्धगंधव्वे वायवाइणो काऊण सयललोयसमक्खं देइ गंधव्ववायं । दिण्णो य तीए कल्लदिणंमि गंधव्ववाओ । संपयं पुणो वि मासेणं देस्सइ त्ति । एसो य लोओ तीए चेवाऽणुकारेणं रूवाइगुणक्खित्तचित्तो वीणाविणोयमज्ज कुणमाणो चिट्ठइ' ।
तओ सोउमेवं भणियं वसुदेवेण – 'के पु[ण] एत्थ गंधव्वोवज्झाया ?' मणूसो भणइ – 'सुम्मंति जणपसिद्धीए दो । सुग्गीव - जसोग्गीवा । तत्थ वि सुग्गीवो पहाणो त्ति' । तओ बंभणवेसं काऊण सुग्गीवसमीवं गओ वसुदेवो । भणइ य 'गोयमगोत्तोऽहं खंदिलो नाम बंभणो । गंधव्वसिक्खणत्थं तुह समीवमागओ । ता मं सीसं पडिवज्जसु' । सुग्गीवेण वि अलद्धमज्झेणं 'मुरुक्खो 'त्ति वोत्तुमणायरेणं चेव धरिओ नियसमीवे । वसुदेवो वि बहुहा चिट्ठ जणं हसावेंतो ।
—
-
-
-
तओ संपत्तंमि गंधव्ववायदिणे सुग्गीवभज्जाए वसुदेवस्स नियपुत्तस्सेव समप्पियं चोक्खं वत्थजुयलं । तं च सो परिहरिऊण तहा सामलिगापरिभुत्ताणि य पक्खालियाभरणाणि परिहेत्ता सुग्गीवेण सह गओ वायसहं । तत्थ य बहुप्पयारेसु विरइयासणेसूवविट्ठो एगंमि महंतासणे । पलोइओ य पढमं चेव सवियारदिट्ठीए गंधव्वसेणाए वसुदेवो । तओ तं दट्टुमइचोज्जिएण महाजणेणाऽऽणित्ता समप्पियाओ तस्स नाणाविहवीणाओ। तेणाऽवि दूसित्ता मुक्काओ सव्वाओ वि ताओ । तओ समप्पिया आणेऊण गंधव्वसेणाए वसुदेवस्स नियवीणा । तं च घेत्तुं भणिया तेण गंधव्वसेणा 'भणसु भद्दे ! किमेईए सच्चवेंतो वाएमि ? तीए भणिय–‘मज्जउत्त ! महापउमचक्कवट्टिभाउगस्स विण्हुकुमारमुणिणो तिविक्कमचरियं सच्चवेसु 'ति ।
तेण वि तह तं गीयं, संगीयं विण्हुविक्कमनिबद्धं ।
जह सव्वेहिं वि भणियं, 'विजय विजय त्ति गंधव्वा !' ॥