________________
[ २४७ ] दिट्ठदिणे सयलकलाकुसलाओ वि णट्टे गीए य विणिज्जियाओ । तओ तुद्वेण रण्णा सोहणदिणे तासिं पाणि गाहिओ अद्धं च रज्जस्स दिण्णं । तओ ताहिं समं विसयसुहमणुहवंतो कुमारो चिट्ठ ।
अण्णा य ताहिं पुच्छिओ 'अज्जउत्त ! जइ तुब्भे बंभणा ता कीस संगामियाओ कलाओ गहियाओ ?' तओ कालंतरेण गुरुनेहाणुबंधओ सब्भावो कहिओ । कयाइ य विजया आवन्नसत्ता जाया । कुमारं च पसूया । कयं च से णामं अं( अ ) कूरो त्ति । तत्थ य अच्छंतो पच्चभिण्णाओ । ओ अवक्खंतो(अवक्कंतो) पुव्वदेसं गंतुमणो मग्गमयाणंतो जलावत्तं नाम अडविं पविट्ठो । पत्तो य एगं सरवरं । ण्हाओ पीयं च पाणियं ।
एयंमि अंतरे एगेण वणहत्थिणा घेत्तुमारद्धो । तओ तुरियमवक्कंतो । सो वि से मग्गओ लग्गो। तओ अप्पाणं बंबं (रक्खं ? ) तेण भमाडिऊण समं खेत्तं नीओ । पक्खित्तं च तस्स पुरओ उत्तरीयं । तंमि य वेहं देंतस्स दंतेसु पाए काउमारूढो खंधे जाव वाहिउं पयत्तो ताहे आगासत्थेहिं दोहिं पुरिसेहिं बाहासु गेण्हिय पव्वयं नेउं उज्जाणे मुक्को । पणया य तस्स ते 'पवणंजय - अच्चिमालिणो अम्हे' इइ नामाणि साहेत्ता। खणंतरेण य वत्थाभरणाणि गेण्हिऊणाऽऽगया पडिहारी । तीए ण्हावित्ता अलंकिओ भूसिओ य पविट्ठो नगरं । दिट्ठो असणिवेगो राया । कयणिवाओ अब्भुट्ठेऊण तेण अद्धासणे निवेसिओ । क सामलियाए रायदुहियाए पाणि गाहिओ त्ति ।
अन्नया निरुवमसरेण वीणं वाएमाणी सामली समावज्जियहियएणं भणिया वसुदेवेणं - 'पिए ! वरं मग्गसु' । सामली भणइ ‘देव ! एसोच्चिय वरो जमिह जम्मंमि तुब्भेहिं सममविओगो निरंतरं संपज्जउ' । वसुदेवो भइ 'पिए ! किं कारणमेरिसवरमग्गणे?' सा भणइ - 'देव ! सुम्म
वेयड्डपव्वए किंनरुग्गीए णयरीए अच्चिमाली राया । तस्स पभावई देवी । तीए जलणवेगो य असणिवेगो य दो पुत्ता । तेसिं विमला सुप्पभा य भज्जाओ । तत्थऽच्चिमाली राया जलणस्स रज्जं पन्नत्तिविज्जं च दाउं पव्वत्ता सिद्धो । जलण - विमलाणं च अंगारगो पुत्तो । असणिवेग-सुप्पहाणं चाऽहं धीया । तओ जलणवेगो रज्जमसणिवेगस्स दाउं देवलोगं गओ । तओ विज्जाबलेण नीसारिऊणाऽसणिवेगमंगारगो सयं राया जाओ । असणिवेगो वि निग्गंतुमट्ठावयं गओ । तत्थ य चारणसमणमंगिरसं नाम वंदिऊण पुच्छइ भयवं ! किं मम रज्जं भविस्सइ न वा ?' अंगिरसो भणइ 'तुहऽत्थि सामली नाम धीया। तीए पइपहावओ तुह रज्जं भविस्सइ'त्ति । पिया भणइ 'भयवं ! कहमहं तं जाणिस्सामि ?' | मुणी भइ - ‘जो एयंमि जलावत्तसरोवरे गयं जिणिस्सइ सो नायव्वो' त्ति । तस्स य मुणिस्साऽऽ सेणं निवेसिऊण पुरमिमं विसज्जेइ निच्चं सरोवरंमि पुरिसदुगं जाव तुमं गयजेया दिट्ठो । तओऽहं तुह भज्जा
कया ।
-
-
-
-
।
तस्स य अंगारगस्स सव्वं विज्जाए कहियं जमट्ठावयंमि मम पिउणो मुणिणा समाइट्टं । तं च नाऊण सामि ! तुह छिद्दाणि गवेसिंतो चिट्ठइ । न य सो किं पि काउमेत्थ समत्थो । जा (ज) ओ धरणिदेण पुि निब्बंधो कओ जो देव-गुरु-[इत्थी]समीवत्थं सत्तुं हणिस्सइ तस्स विज्जाओ न भविस्संति अण्णत्थ पुण सामि ! सो पावो तुहेगागिणो हिंडंतस्स कत्थ वि पहविस्सइ त्ति कलिऊण तुममेवं मए वरं मग्गिओ'त्ति । तओ 'मा पिए ! भाहित्ति वोत्तुं तीए सह वसुदेवं ( वो) चिट्ठइ । जाओ य तत्थऽसणिवेगगंधव्वियाणं समीवे विसेसेण गंधव्वकलाकुसलो ।