________________
[२४४] नत्थि तो किं मम जीविएणं ?' तओ मंतीहिं 'तारिसं चेवाऽऽसत्तरत्ताओ रायाणं दंसिस्सामो'त्ति वोत्तुं संठविया देवी । दरिसिओ य सत्तमदिणे राया । तओ कयं वद्धावणयं । तुट्ठा देवी ।
तओ समयंमि जाओ पुत्तो । विरत्ता य पइवहगो त्ति तस्स देवी । तओ पुव्वकरावियाए कंसमंजूसाए उग्गसेण-धारिणीनामंकियमुद्दादुगसहिओ तहा पत्तियासहिओ य पक्खित्तो सो जायमेत्तो पुत्तो । पत्तियामछमि य लिहियमिमं सिलोगदगं -
उग्गसेणस्स पत्तीए, दोहलस्स विरागओ । निवं रक्खिउकामाए, चत्तो पाणसमो सुओ ॥ सव्वाभरणेहिं भूसित्ता, नाममुद्दासमण्णिओ ।
कंसमंजूसनिक्खित्तो, जमुणाए पवाहिओ ।। तओ महल्लसहियाए हत्थे समप्पिऊणं अवद्दारेणं नीसारित्ता पवाहिओ जउणाए । निवेइयं च रण्णो जहा – 'कुमारो मयगो जाओ'त्ति ।
सा य कंसमंजूसा रत्तिं वोढुं पभायसमयंमि पत्ता सौरीपुरपोलीदुवारं । एत्यंतरंमि य दिट्ठा सा पच्चूससोयकरणत्थं निग्गएणं समुद्द(सुभद्द)नामगेण रसवाणियगेण । जोयंतेण य तम्मज्झे दिट्ठो सह मुद्दाभरणपत्तियाहिं ससिप्पहो बालगो । तं च घेत्तुमेसो 'तुह पुत्तो'त्ति वोत्तुं समप्पेइ नियभज्जाए मरंतवियाइणीए । तओ कयकंसणामगो परिवालिओ । विद्धि गओ य सो कलहसीलो कुटेंतो परडिक्करुगे समप्पिओ वसुदेवस्स सेवगो । सो य तस्साऽईव पिओ जाओ । गहिऊण य दो वि समकालमेगलेहसालाए कलाओ जोव्वणत्था जाया ।
एत्थंतरंमि य समुद्दविजयस्स विसज्जेइ दूयं जरासिं(सं)धो त्ति । जरासंधकहा भण्णइ -
सुत्तिमईणयरीओ नासित्ता जाइ वसुसुओ सुवसू नागउरं । तप्पुत्तो विहद्दहो जाइ रायगिहं । तस्स पच्छुप्पए पुण कालेण विहद्दहो निवो जाओ । तस्स पयंडो पुत्तो राया जाओ जरासंधो । तस्स य समत्थवेसायणपहाणाओ मगहसुंदरी-मगहसिरी नामिगाओ दो गणियाओ । तुच्छत्तणओ य मगहसिरी चिंतइ - 'जइ एसा मगहसुंदरी न होइ ता को मम आणं खंडेज्जा ? राया य वसवत्ती होज्जा' । एवं च तच्छिद्दण्णेसणपराए मगहसिरीए साहिओ केणइ याऽवप्पओगो जहा – 'विसभावियं जं कणयं तम्मयकेसरसंजोइयाणि कणियारकुसुमाणि जो नच्चंतो छिवइ तस्सिदियविघाओ होज्जा । न य ताणि महुयरा चुंबति त्ति पच्चओ' ।
संजोजिउं चेवं वसंतसमए मगहसिरीए मगहसुंदरीनट्टदिणे रायपुरओ पायच्चणियामिसेणुच्छालिऊणं मुक्का तहा कणियारकुसुमंजली जहा पडिया रंगभूमीए । एत्थंतरंमि य केणइ नवहलिय त्ति समप्पियाओ रण्णो चूयमंजरीओ । दाउं च तासि सेसाओ पसाइत्ताणं सहत्थेणेगा गहिया रण्णा । मोत्तुं च सुरभीणि वि मगहसिरीमुक्ककणियारकुसुमाणि ताओ चेव चूयमंजरीओ चुंबिउमटंति महुयरा । दटुं चेमं मगहासुंदरिमयहरियाए ऊहियं – 'कहं भमरा कणियाराणि मोत्तुं चूएसु निलिंति ? ता नूणं सदोसाणीमाणि । इय भणीहामि – एएहिं पुप्फेहिं अच्चणिया अचोक्खा विसाइभावियाणि वा ता गामेल्लगत्तणं होही । ता उवाएण वारेमि' ।