________________
भणइ
[ २४३ ] ‘अइसारगहिओ तिसाभिभूओ बाहिं गिलाणो चिट्ठइ' । तओ 'पाणं गवेसामि'त्ति निग्गओ नंदिसेणो । देवो वि असणं करेइ । तह वि लाभोदयओ गहियपाणगो गओ गिलाणसमीवं । तेण य अक्कोसिओ 'अहं एरिसमवत्थं गओ, तुमं पुण भोयणलंपडो ण मं पडियरसि, वेयावच्चकरणसद्देण य तूससि' । ओ पसण्णचित्तेण विण्णविओ 'खम ममेग[म]वराहं, करेमि तं पउणं' । तओ नंदिसेणो पाणियं पाइत्ता तं ‘उट्ठेहि' । तेण वुत्तं – ‘धी मुंडन ! न पेक्खसि मं खामदेहं ?' तओ सो तं खंधे घेत्तूण वच्चंतो पए पए अक्कोसिज्जइ 'अरे ! किं मं खलखलावेसि ?' तओ थिरो सो जाओ। देवो वि तस्सुवरि परमदुग्गंधिमुच्चारं मुयइ । भणइ य ‘वेगविघायं जणंतो किं दुट्ठ ! मं मारेसि लग्गो ?' । सो वि पसण्णमहो 'कहं गिलाणो नीरोगो भविस्सइ 'त्ति मणा (णे) सो विचितेंतो न गणइ कटु ( डु) यवयणाणि । तओ देवो तग्गुणाणुरागओ असुहपोग्गलोवचयं खणेण अवहरित्ता सुरभिपुप्फवुट्ठि मोत्तुं दिव्वरूवधरो होउं पयाहिणं काऊण सक्कवत्तंतं निवेइय पायवडिओ विण्णवेइ 'वरं वरेहि, किं पयच्छामि ?' साहू भणइ ‘भो ! मए परमदुलहो धम्मो लद्धो । नऽन्नेण केणइ पओयणं' । तओ गओ देवो त्ति ।
—
-
—
-
-
नंदिसेणो वि वसहिं गओ । साहूहिं पुच्छिओ सव्वं कहेइ । एवं च नंदिसेणो तवमुग्गं बारसवरिससहस्साणि काऊण अणसणकाले 'एत्तो दोहग्गदोसेणाऽहं सत्तहिं माउलधीयाहिं न वरिओ'त्ति सुमरिऊण नियाणं करेइ - 'जइ ममेमस्स तवस्स फलमत्थि तो जम्मंतरंमि सयलरमणीजणवल्लहो [हो ] ज्जामि'त्ति । तओ कालं काऊणिंदसामाणिओ महासुक्के देवो जाओ ।
तओ चुओ सौरीपुरे हरिवंसे अंधगवहिस्स रण्णो सुभद्दाए देवीए समुद्दविजयाईणं लहुभाया दसमो वसुदेवो नाम जाओ । एए य दस वि दसारसण्णाए पसिद्धा । अण्णं च दसाराणमुवरि सुभद्दाए कुंती - मद्दीणामगं कण्णादुगं जायं । तत्थ य कुंती पंडुरण्णा परिणीया, जीसे पुत्ता पंडवा । मद्दी चेदिरा दमघोसेण परिणीया । जीसे पुत्तो सिसुपालो त्ति । अण्णया य अंधगवण्ही समुद्दविजयं रज्जे अहिसिंचिऊण गहियपव्वज्जो तवं काऊण सिद्धो त्ति' । वसुदेवकुमारस्स य परममित्तो कंसो त्ति । कंसकहा भण्णइ -
महुराए णयरीए हरिवंससंभूओ अंधगवण्हिभत्तिज्जओ भोगवण्हिपुत्तो उग्गसेणो राया । तस्स धारिणी नाम देवी । कयाई च महुराए बाहिं निग्गएणुग्गसेणेण दिट्ठो बालतवस्सी । सो य साभिग्गहो विवित्तपएसे निरंतरं मासोववासे काऊण निग्गंतुमेगंमि चेव घरे जइ लब्भइ तो पारित्ता तं चेव विवित्तपएसं वच्चइ, न बीयघरं पविसइ । निमंतिओ य सो पारणत्थं रण्णा गओ राउलं । वीसरियं च ललियगब्भेसरत्तणओ रण्णो तं तस्स निमंतणं । तओ सो अपारिओ चेव गंतुं पवण्णो । तहेव बीयं मासक्खमणं । पुणो वि तदंते कह विसमागओ राया । सुमरिऊण य पुव्वनिमंति (त) णं खामित्ता य पारणत्थं निमंतिओ रिसी । तओ तहेव वीसरिए तइयवाराए वि रण्णा खामिऊण निमंतिओ कुविओ नियाणं करे 'जइ ममेमस्स तवस्स चिण्णस्स किं पि फलमत्थि तो जम्मंतरे वधणत्थमुग्गसेणस्स होज्जामिति ।
—
तओ सो बालतवस्सी कयनियाणो मरिऊणुववण्णो उग्गसेणरायभज्जाधारिणीए कुच्छीए । तप्पभावओ य सा अभिक्खणं रूसइ रण्णो । जायं च तीए दोहिलयं - जइ (ह) 'रण्णो पेट्टवलिमंसं खाएमि' । कहियं च सब्भावसारत्तणओ तीए रण्णो । रण्णा वि तं कह वि पूरिउकामेण कहियं मंतीणं । मंतीहिं वि ती ए अवलोयणगयाए पेच्छमाणीए हेट्ठओ संधयारपएससंठवियस्स रण्णो पोट्टस्सुवरिं धरिऊणुक्कत्तिज्जंतं दंसियं समंसं ससगचम्मं । समप्पियं संजोएत्ता । तं च समुवजीविऊण पुण्णदोहला देवी भण "जइ राया