________________
[२३४]
NNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNN
ते तंमि सरवरंमी, तुरि(र)यं उत्तारिऊण पंकाओ । आवासिया य रणे, समविहुरा भोयणणिमित्तं ॥ पत्थावेण य सिद्धे, भुत्ते य कमेण सव्वखंधारे । भुत्तुत्तरे पविट्ठो, गोयरचरियाए बलदेवो । दिट्रो सो विहरंतो, पियनंदिनराहिवेण पिय(मणि)वसभो । कमआगओ त्ति भयवं, समुट्टिउं वंदिओ तेण ॥ विहिऊण सव्वमुचियं, तत्तो पडिलाभिओ नरिंदेण । भत्तेण य पाणेण य, रामेण वि घेत्तुं तं भुत्तं ॥ अह अण्णया कयाई, केवलणाणस्स सज्झाणमारूढं । राममवहीए नाउं, सीयेंदो चिंतिऊणेवं ॥ 'जइ संसारी रामो, जायइ तो तेण होइ मम जोगो' । रागेणऽणुकूलेहिं, सीइंदो तमुवसग्गेइ ॥ तह वि हु निच्चलचित्तो, रामो संपत्तकेवलो जाओ । तत्तो केवलि(ल)महिमा, सीइंदाईहिं तस्स कया । तत्तो धम्मे सिट्टे, सीइंदाउच्छिएण रामेण । हरि-रावण-संबुक्का, चउत्थपुढवीगया कहिया ॥ 'होहिंतीओ तह चक्कवट्टिणो सुगईसु हिंडिउं दो वि । हरि-रावणजीव चुया, तत्तो वि य रामणो गंतुं ॥ सुगईसुं तित्थयरो, होही तत्तो तुमं पि चक्किभवा । गंतूण वेजयंते, होहिसि तस्सेव गणहारी । लक्खणजीवो वि तओ, सुगईसु हिंडिउं तओ चक्की । तित्थयरो वि य होउं, पुक्खरदीवंमि सिज्झिहिई' ॥ तत्तो सोऊणेवं, सीइंदो तेसि बोहणनिमित्तं । लक्खणमोहेण तहा, वच्चइ चोत्थीए पुढवीए । तत्थ य दोण्णि वि संबुक्क-रावणा लक्खणेण सह गाढं । जुज्झता ते दिट्ठा, अह तत्थ य नरयवालेहिं ॥ गहिया य धाविऊणं, कहयंती - 'किमिह जुज्झेह ॥ दुक्खं न तुम्हमेवं, जुज्झंताणं तहाविहं होइ' । इय भणिउं ते तिण्णि वि, पक्खित्ता अग्गिकुंडेसु ॥ ते तेसु डज्झमाणा, तिण्णि वि विलवंति गलियनियदेहा । तत्तो य कढकढेंते, ते छूढा तेल्लंमि कुंभीए । तत्थ वि विलीणदेहा, छूढा भट्टमि तडयडरवेण । डझंति मु(भु)ट्टमाणा, रउरवसद्देण विलवंता ॥
