________________
[२३३]
सव्वो वि तओ लोओ, रामं मुणिऊण पेमहेवत्तं(?) । गरुयपमोयसमेओ, समागओ रामपासंमि ॥ अह तत्थ अरिहदासं, पुच्छइ सेटुिं सुसावगो(गं) रामो । 'संघस्स सेट्ठि ! कुसलं, सव्वस्स बाल-विद्धस्स ?' ॥ सो भणइ – 'देव ! कुसलं, अवडुसरीरंमि किंतु देवंमि । सव्वो वि दुक्खिओ इह, लोओ संघो विसेसेण ॥ अण्णं च देव ! इह पुर-वरीए मुणिसुव्वयस्स वंसंमि । संजाओ आयरिओ, सुव्वयनामो समायाओ' । तत्तो सत्तुहणेणं, सुग्गीव-विहीसणेहिं संजुत्तो । रामो विराहिएण य, सोउमिमं तत्थ संपत्तो ॥ सुव्वयसूरिसमीवे, तेहिं समं पव्वइत्तु विहरंतो । एगल्लविहारी सो, तो जाओ; वानर त्ति गयं ।। तत्तो य जत्थ वच्चइ, रामो तत्थेव सव्वपुरलोओ । रूवेणऽक्खित्तमणो, वच्चइ मग्गाणुलग्गो त्ति ॥ नीणंति वराहारं, जुवईओ समागयंमि रामंमि । नियनियगिहस्स दारे, भरिऊणं थाल-कच्चोले । रामो तमणेसणियं, न गिण्हए आयरेण दिज्जंतं । उज्झियहम्माभिरओ, आहारं विविहरूवं पि ॥ एवं च भत्त-पाणं, गवेसमाणो महापयत्तेणं । कइया वि विहरमाणो, संपत्तो रायभवणंमि ॥ तत्थ य सो नरवइणा, उज्झियहम्मेण पुव्वसिद्धेण । पडिलाभिओ महप्पा, विउलेणं अण्ण-पाणेणं ॥ पवयणविहीए भुत्तो, पडिया अह तत्थ रयणवरवुट्ठी । भयवं पि पारिऊणं, पूणो गओ तंमि रण्णंमि ।। अह सो तत्थऽच्छंतो, नाऊण अणेसणं जणकयं तं । तह संघट्टं च बहुं, अभिग्गहो(हं) गेण्हए एवं ॥ जइ एत्थ मम अरण्णे, संपत्ते भिक्खकालसमयंमि । होही भिक्खालाभो, गेण्हामि न अण्णहा ताऽहं ॥ एवमिमं अइघोरं, गहिऊण अभिग्गहं अरण्णंमि । अच्छइ झाणारूढो, रामो आहारनिरवेक्खो । वच्चंतेहिं दिणेहिं, पियनंदी नाम नरवरो तत्थ । विवरीयतुरंगेणं, आणीओ कंचणपुराओ ॥ तस्स य मग्गणुलग्गं, समागयं सयलसाहणं तत्थ । सो वि तुरंगाओ तहिं, उत्तरिओ पंकखुत्ताओ ॥
