________________
[२३१]
इय भणिउं उक्खित्तो, लच्छिहरो राहवेण नियखंधे । काउं अवरपएसे, ठिओ नेऊण जणरहिए ॥ एत्थंतरंमि इंदिय(इंदइ)-सुंदसुया जाणिऊण समयमिमं । अण्णे वि राम-लक्खण-सत्तू खयरा भणंतेवं ॥ 'रामस्स भाउदेहं, छम्मासा वोलिया वहंतस्स । ता किं न तत्थ गंतुं, गहगहियं वहह तं रामं ?' ॥ एवं च मंतिऊणं, रामवहत्थं समागया सबला । साएयपुरीए तओ, सोउं ते [य] समायाए । रामो वज्जावत्तं, आणावेऊण गेण्हइ करंमि । अप्फालइ ठविऊणं, उच्छंगे लक्खणं कुद्धो । नियदिढि देइ तओ, कुद्धकयंतोवमं परवण्णंमि(परबलंमि) । एत्तो आसणकंपो, माहिंदे होइ देवाणं ।। अवहिनाणेण नाउं, जडाउ अह सुरवरो परमहिठ्ठो । नियपरिवारसमेओ, समागओ कोसलपुरीए । वेढेइ रिउबलं तं, निएण सो तत्थ देवसेण्णेण । दट्ठण ते वि भीया, देवबलं आगयं तत्थ ॥ 'अज्ज वि सपाडिहेरा, केसव-रामा सुरेहिं कयपूया' । अहिमंतिऊण एवं, सव्वे वि दिसोदिसिं नट्ठा । संपत्ता नियठाणे, सव्वे मिलिउं परोप्परं एवं । पभणंति लज्जिया ते, 'कहमेण्हि भग्गबलदप्पा ॥ गयलज्जा पेच्छामो, गंतण विहीसणस्स तत्थ महं?' । इंदइसुय-सुंदसुया, इय जाया गरुयसंवेगा । रइवेयमुणिसमीवे, गंतुं सव्वे वि दिक्खमावण्णा । एत्तो जडाउदेवो, रामस्स विबोहणकएणं ॥ चिंतेऊण उवायं, सुक्कं रुक्खं जलेण सिंचेइ । रोवेइ कमलसंडं, सिलायले मुम्मुरं खिविउं । निज्जलकालंमि हिलं(हलं), मयगबलद्देहिं जोत्तियं(उं) पुरओ । वाहेडं बीयाणि य, पयरइ तह सालिमाईणि ॥ भरिऊण घाणयं तह, पीलइ वालुयाए सो देवो । रामपडिबोहणत्थं, जोत्तेउं मयबलीवद्दो(इं) ॥ एयाणि य अण्णाणि य, कइया वि न जाइं हुंति तइलोए । रामस्स ताई पूरओ, देवो दंसेइ काउणं ।। हसिऊण भणइ रामो, – 'हे अयणुय ! किं तुमं भुल्लो सि । जं सिंचणाइकिरियं, सुक्कदुमाईण कुणसि मुहा ?' ॥
